Was het debuut van Kiss The Anus If The Sky Falls, We Shall Catch Larks voornamelijk een solo aangelegenheid van bezieler Stef Heeren, voor deze opvolger liet de middeleeuwse doomtroubadour zich omringen door een resem gastmuzikanten hetgeen zijn weerslag heeft in een geluid dat vaak meer richting elektrische folkrock opschuift. De apocalyptische en weinig opbeurende thematiek is gebleven, neemt de tijd om zijn schaduw langzaam als een mantra uit te vouwen over een dreigende repetitieve spanning in nummers als Beyond The Tanarian Hills en You Will Reap A Whirlwind. Op andere momenten kiest de anus voor een heel wat rechtlijnigere aanpak (The Cranes Are Scared Of Sunwords) die niet altijd sterk genoeg is om te blijven boeien, of willen arrangementen soms net iets té bombastisch losbarsten.