Mattew Cooper, misschien bij sommige lezers beter bekend als het ambient-wonderkind van Eluvium, besloot het roer voor een tijdelijk project volledig om te gooien en een suite te maken van zeven stemmige pianostukjes. Resultaat is ‘An Accidental Memory in the Case of Death’: een zesentwintig minuten durende intimistische plaat voor verregende boswandelingen. Bevallige melancholisch-berustende vignettes, de inspiratie opgedaan na een bezoek aan het graf van Satie. Uitvoeringstechnisch weet Eluvium het allemaal sober te houden en weg te blijven van een overbodig sterk doorgedreven gebruik van dynamiek of andere effecten. Alle nummers delen dezelfde aanwending van herhaalde motiefjes en impressionistische sfeer, wat zeker geen probleem is, gezien de korte speelduur van de plaat. Daardoor kon ook het emotionele bereik beperkt gehouden worden, zonder dat verveling om de hoek zou komen te loeren – een prima dosering wat ons betreft. Een deugdelijke langspeler, hopelijk als opstapje dienend voor de verkenning van ander, rijker, impressionistisch pianowerk.