Vooringenomenheid. We houden van Vini Reilly. Een graatmagere en wereldvreemde hypochonder tovert minimale middelen (gitaar, piano, tapes en een vleugje elektronica) om tot kleine melancholische schilderijtjes met titels als Lies Of Mercy. We schrijven 1983 en onze eenzaat maakt in één ruk (zoals gewoonlijk) massa’s tapeopnames voor wat een Portugese single moet worden. De single deint uit tot een gelimiteerde lp, die het tot begeerd verzamelobject schopt. Een gelimiteerde cdheruitgave (duizend stuks) zet thans de traditie verder. We horen de lange knokige vingers tokkelen tegen een achtergrond van eenvoudig pianospel, treurzangen (Neon Lights In The Rain) en een primitieve drumcomputer. Deze opnames klinken (nog) eenvoudiger en breekbaarder dan het bekendere werk van The Durutti Column, en het doet ons plezier dat ze met een zorg werden behandeld die bij fragiele schoonheden past. Obrigado.