Already Gone is het tweede album van Root Strata-baas Maxwell August Croy en James Devane, die het deze keer in de lengte zoeken, na op hun eerste plaat de verschillende variaties van de drone in het klein te hebben uitgeprobeerd. Een probleem met drones is dat een aantal van de definiërende eigenschappen lange tonen met kop noch staart, geen scherp afstekende elementen, de poging de luisteraar te hypnotiseren ook maakt dat er vaak weinig houvast is om verschillende platen in het genre uit elkaar te houden. Dat gebrek aan onderscheidende eigenschappen plant zicht soms voort in de pogingen de muziek te beschrijven, en regelmatig grijpen we in deze kolommen naar niet-muzikale kwaliteiten als temperatuur, gewicht en gemoedstoestand. In die termen: Already Gone is warm, vederlicht en dromerig als een zomerse namiddag. Dat zijn er wel meer we noemen bijvoorbeeld Solo Andata, Stars Of The Lid en Taylor Deupree maar gelukkig gebruiken Croy en Devane ook minder gangbare elementen om hun muziek te versieren, zoals basgitaar en met name koto, een soort Japanse citer. Dat geeft de nummers een mooie, Aziatische bijklank waar de twee vervolgens blind op varen. Na het fraai golvende The Sea Saw Swell worden de nummers daardoor inwisselbaar, hoewel de twintig minuten durende afsluiter Elysia zich onderscheidt door uit te monden in een stevige, korrelige drone, alsof er opeens een stortbui op de paradijselijke bloesemtuin neer valt. Already Gone is een mooie plaat, maar niet zo bijzonder dat we er zeker van zijn dat we hem over een jaar nog feilloos zullen herkennen.