Met Allusions brengt de bijzonder werklustige pianist Veryan Weston een haast volledig soloconcert uit op cd. Het is geen gemakkelijke oefening geworden: Weston bekwaamt zich in vrije improvisatie in de meest uitgesproken zin van het woord en zijn stukken klinken mede daardoor bijzonder moeilijk beluisterbaar. Clusters van nootjes, wilde atonale schemas en een occasioneel ondoordringbaar woud van tonen stellen zelfs de meest geharde fan van nieuwe muziek zwaar op de proef. Weston herhaalt zijn ideeën haast nooit, en ondanks de (zelden opduikende) citaten uit ander werk, lijkt er geen duidelijke thematisch uitgangspunt aanwezig op de plaat. Aan de technische vaardigheden van Weston dient niet getwijfeld te worden, maar Allusions legt de drempel véél te hoog. Extreem materiaal, extreem ongenietbaar. Hoe anders klinkt Improvisational Three, de nieuwe cd van de Zweedse jazzpianist Jacob Karlzon! Ook hij omarmt voluit de idee van improvisatie; gelukkig laat hij zich op bevlogen wijze inspireren door het werk van Maurice Ravel(!). Vooraleer u verschrikt de bladzijde omslaat: Ravels composities vormen slechts een minuscuul tandwieltje, een voorzichtig vertrek voor prachtige impromptus die balanceren op de grens tussen nieuwe muziek en jazz. Karlzon weet duidelijk waar hij naartoe wil met zijn improvisaties, zodanig dat ze even vlot, accuraat en spontaan klinken als nauwkeurig ingeoefende repertoirestukken. De cd Improvisational Three neemt u dan ook mee doorheen de rijke muzikale fantasie van deze jonge god een reis die veel te kort duurt. Een emotioneel meesterwerk van de vrije fantasie en wat mij betreft meteen één van de allerbeste improplaten van dit jaar.