Zolang we maar niets van de man hoeven te zien (zie Gonzo 78), is onze relatie met Robin Storey optimaal. Migratie is al langer een vast thema in zijn discografie, en het hoeft niet altijd om aardse inwijkelingen te gaan. Rapoon wil geen antwoorden geven, enkel vragen stellen, en zijn meest hardnekkige vraag is The Alien Question. Als dvd was Alien Glyph Morphology een slaapverwekkende sof, maar met onze eigen fantasiebeelden in aanslag, willen we de mooi verpakte cd-versie (voor de verzamelaars is er ook een dubbele 10inch met alternatieve mixen) een eerlijke kans geven. Zachte ambient, etnische percussie, vervormde blazers, stemsamples en het afwezig strelen van pianotoetsen vormen de hoofdmoot. Rapoon laat dit alles erg lang repetitief uitwaaieren, wat niet altijd even efficiënt werkt. Misschien wil Storey wel de nieuwe Muslimgauze worden, wat meteen verklaart waarom hij met gesamplede gezangen werkt die eerder al door Bryan Jones werden gebruikt. Ook de gelimiteerde cd Time Frost scoort laag op onze originaliteitschaal. Stemmige beelden van bevroren zeeën en een opgestoken ecologisch vingertje (de opwarming van de aarde kan in Europa een nieuwe ijstijd veroorzaken), gecombineerd met ijle ambient, krijgen we wel vaker voorgeschoteld. Rapoon komt wel vindingrijk uit de hoek door zijn bronnenmateriaal te halen uit oude vinylplaten van Johann Strauss (An Der Schönen Blauen Donau). Hierdoor wordt de traditionele ijzige sfeerschepping rijkelijk doorkruist met statische ruis, glitch en gestileerde krassen. We kunnen ons zelfs voorstellen dat de minder aandachtige koper hem wegens defect terugbrengt naar de winkel. Zelf verklaart Storey dat hij erin geslaagd is om geluid te bevriezen, maar wij blijven lauw. www.soleilmoon.com