In eerste instantie had ik mijn zinnen gezet op het Dot To Dot Festival in het stadscentrum van Bristol. Ruim dertig alternatieve indie-rock acts zouden daar diverse podia betreden. Dat zou waarschijnlijk mooie momenten hebben opgeleverd. Maar ja, het wordt groots aangekondigd, je betaalt een stevig bedrag, de bands spelen ultra korte sets, en je moet maar net toevallig op de juiste plek bij een ultiem muziekmoment terecht weten te komen. Een kans van één op twintig.
Om dat te vermijden heb ik mij dit keer, zoals mij zo vaak in Bristol is overkomen, laten verleiden tot het door Sublime Frequencies aangeboden feestpakket in Fiddlers; een alternatief podium in downtown Bristol. De exotische warmte in de stad was al direct een uitnodiging voor de tropical hardcore ritmes. Want dat is wat je kan verwachten bij het wereldmuzieklabel Sublime Frequencies. En als dan ook blijkt dat de drie acts op rij zorgdragen voor een extatische happening, weet je weer precies waarom je als Gonzo medewerker altijd op zoek blijft naar muziek met echt scherpe randjes.
Akron/Family, kort geleden in Nederland en op de markt met een gloednieuwe CD “Set ‘Em Wild, Set ‘Em Free“, doet het in Fiddlers met opzwepende world-rock. Het geluid stuitert van Afrikaanse ritmes naar westcoast Beach Boys koortjes, overschrijdt de randjes van de free-jazz, geraakt in hogere sferen met zeventiger jaren psychedelica en pijnigt met pure noise. Technisch staat het als een huis, muzikaal is het onnavolgbaar en met de momenten van chaotisch communty-singing staat de zaal na tien minuten al op springen. Uiteindelijk overstijgt Akron/Family al onze verwachtingen. En laat ons achter met een gevoel van “daar tipt niemand vanavond meer aan!”.
Toch wordt ons geen inzakkertje gegund, want Akron/Family wordt gevolgd door Group Doueh. Natuurlijk zijn de Sahrawi ritmestructuren en melodielijnen uit de West Sahara gebieden ons bekend. Maar de Mauritanische Group Doueh overschrijdt deze stijlelementen op wonderbaarlijke wijze. De muziek is hard en confronterend. De ritmebox van het Yamaha keyboard wordt extreem opgestuwd en is naar voren gemixt. Daarbij staat het gitaargeluid van opperhoofd en gitaarvirtuoos Doueh in een snerpende overdrive. De kolkende samenzang van de met een brede glimlach uitgeruste zanger en de wiegende zangeres slepen je mee naar gebieden met eindeloze vlakten en gierende zandstormen. Ze weten niet van ophouden, terwijl we de kleine uurtjes al ras beginnen te naderen. Tijdens de afsluitende climax wordt het ons duidelijk. Doueh wil graag zijn Hendrix act, al dansend met gitaar achter het hoofd, aan ons tonen. Nu zijn we helemaal bekeerd. Al handen schuddend verlaat Group Doueh het podium.
De spanning in de overvolle zaal is ondertussen om te snijden. Group Doueh is weliswaar door een zijdeurtje verdwenen, maar het publiek installeert zich massaal voor bij het podium. Wat staat ons nu te wachten? Niemand minder dan de Syrische koning van de traditionele Mawal Omar Souleyman zal spoedig het podium betreden. Hij verpakt sinds 1994 de klassieke Mawal stijl in een eigentijds Syrische Dabke jas. En Dabke is de Noord Syrische regionale party en dans muziek. Honderden cassette uitgaven staan op zijn naam en zijn overal in Syrië in ruime mate te verkrijgen. Op het podium zal Omar Souleyman, voor het eerst buiten de grenzen van het Verre Oosten, worden begeleid door een keyboardspeler, die razendsnelle breakcore beats en hoog scheurende melodielijnen produceert. Tevens zal een tweede muzikant meegieren op een elektrische Arabische saz en is de belangrijkste rol weggelegd voor de markante persoonlijkheid Mahnoud Harbi. Hij zal de rol vervullen van poetry-fluisteraar, bodyguard en aangever. Als dan uiteindelijk na veel Arabisch gedoe en geschreeuw Omar Souleyman zelf het podium betreedt gaat het dak van Fiddlers af. Direct, confronterend en dynamisch. We staan plots op een hardcore dansfeest. Ondertussen smijt Omar met zijn handgebaren zijn vet echoënde teksten de zaal in. Het publiek stuitert over elkaar heen tot in de heel late uurtjes. Waarna als afsluiting Omar zijn publiek, met behulp van een vrouwelijke tolk, een interview afneemt. Met uiteraard als tegenvraag uit het publiek. “Omar, please, play another one!“.
Doueh en Omar zijn binnenkort te zien en te horen bij OCCII in Amsterdam (4 juni 2009), WORM in Rotterdam (7 juni 2009) en het Kunstencentrum in Hasselt (6 juni 2009).
http://www.sublimefrequencies.com
Omar Souleyman in OCCII, Amsterdam