De titel is de locatie en de geografie kleurt de klank. De Italiaanse microcomponist en gitarist streek neer in Aix-En-Provence in de herfst van 2008 om er te experimenteren met ritmische pulsen. De basisgeluiden zijn erg korte (soms zwaar gemanipuleerde) fragmentjes van akoestische klanken van instrumenten die we niet meteen met de term percussie in verband brengen: gitaar, trompet en piano. Door de geïmproviseerde maar repetitieve invalshoek, ontstaan composities die je zeker niet met dansverlangens zullen opzadelen, maar wel voor vibrerende hersenpatronen zullen zorgen. Probeer je een akoestische Goem voor te stellen of een dansmix van het minimalistische werk van labelbaas Taylor Deupree. Deze release is zeker jouw aandacht waard, en we weten nog niet waar of wanneer dit ooit zal bevestigd worden, maar het derde titelloze nummer is zelfs een verdomde hit!