Ligt het gewoon aan ons dat we ons oud beginnen te voelen als we cd’s als deze krijgen toegestopt om te recenseren? We zouden het bijna denken, want is pompeuze jazz- annex progrock niet iets uit lang vervlogen tijden toen pijprokende baardmannen nog de dienst uitmaakten? In elk geval zijn er nog muzikanten actief die zich onledig houden in het genre en het bovendien pogen te actualiseren en te vernieuwen. En zon bandje is dit Zevious uit New York, dat met zijn tweede album, het eerste voor Cuneiform, poogt bredere erkenning te verkrijgen. En dat zal zeker lukken bij mensen die iets van The Mahavishnu Orchestra in de kast hebben staan, want dat is namelijk hun grootste invloed. Reken daar meteen ook maar Ronald Shannon Jacksons Decoding Society, James Blood Umers Music Revelation Ensemble en zelfs Magma bij. En laten we nu net krultenen krijgen van alle bovengenoemde grootheden. Zevious bestaat uit Johnny DeBlase op bas en de neefjes Eber, Mike op gitaar en Jeff op drums. En laten we die laatste nu wel kennen zeker van Dysrhythmia, een progmetalband die releases uit heeft op metalinstituut Relapse! Dat is wellicht de oorzaak dat de met jazzy elementen doorspekte prog knalhard op de band werd gekwakt. De drums en de bas staan er mokerhard op, van enige subtiliteit is geen sprake. Technische metal, afrobeat, improv, moeilijkdoenerij, complexiteit en muzikale virtuositeit gaan hand in hand waardoor After The Air Raid voor de intellectuele nerd een hoogmis kan betekenen. Voor ons mag het ook best ingewikkeld klinken, maar het liefst minder gezocht en geforceerd dan wat dit Zevious presteert. Deze muziek klinkt voor onze oren net dat tikkeltje te hoogdravend, betweterig en belerend om ons te boeien.