Een plaat zo subtiel dat die opvalt in zijn onopvallendheid. Melancholie en een zweempje zon verpakt in songs die klinken als eenvoudige minimal techno die zich pas opdringt wanneer je je tot meerdere luisterbeurten verplicht. De Italiaanse producer (Thomas Feriero) laat zijn mediterraanse furie achterwege en werpt een enorme portie Duitse melodieuze weemoed in zijn liederen. Adamant is een plaat die om volume smeekt. De luidsprekers mogen net niet kreunen anders verdwijnen de subklanken in het artificiële gekraak. Adamant is een plaat die puurheid uitademt. Een plaat die je niet wilt afleiden en het toch weet te doen. Gelukkig maar. Avatism weet hoe hij moet spelen met minimal techno, abstracte elektronica en ettelijke deep house-elementen. Het is dansbaar en vlijt zich neer in je hoofd. Het mist echter arrogantie. Adamant is een plaatje voor de liefhebbers die wel eens een diamant weten te ontdekken. Avatism heeft alleen te weinig karaat in zijn materiaal gestopt en blijft dus schitteren in de brandkast. Het is aan Avatism om wat briljanten uit zijn mouwen te schudden. De eerste aanzet is er al. Nu nog scherper slijpen.