De jonge violist Zachary Paul uit Los Angeles werkt in een lange traditie van muzikanten die drones bouwen door laag op laag op laag hetzelfde instrument te spelen. Maar in plaats van microtonale klankverschuivingen, verkent Paul lustig de toonladders. In het eerste stuk op zijn debuutalbum op Touch Records, ‘Premonition’ geheten, heeft hij al binnen paar minuten een bad van geluid opgebouwd vol harmonieën, die hij vervolgens met iedere laag die hij weg haalt of toevoegt weer laat verschuiven. Hoewel het even een statische kant op lijkt te gaan, eindigt het half uur durende stuk met zijn dynamiek en voortdurende voorwaartse en opwaartse beweging eerder in de postrockhoek -tot de stap voor stap opgebouwde snerpend hoge en dissonante ontsporing aan toe. Uiteindelijk denk je in field recordings van een strand vol doorgedraaide zeemeeuwen terechtgekomen te zijn, maar nee, het is nog steeds Paul en zijn viool. Het daaropvolgende, twaalf minuten durende ‘Slow Ascent’ voelt vergeleken met de monumentale opener in weerwil van de titel dan weer bijna gehaast en net iets té mooi en sfeervol. ‘A Person With Feelings’ lijkt in dezelfde stijl verder te meanderen, zij het wat apocalyptischer en rafeliger, tot het implodeert in een fragmentarische elektronische soundscape waarover steeds woestere violen naar een opvallend wilde en verontrustende finale krassen, die pas in de laatste tien seconden nog even in een lage drone oplost. ‘A Meditation On Discord’ is daarmee een opvallend debuut, dat speelt met de regels van een droneplaat, maar die net zo vaak overboord kiepert, de luisteraar het ene moment richting deep listening voerend om je dan weer met onthutsende dynamiek om de oren te slaan. Eentje om in de gaten te houden dus, die Zachary Paul.