A Life Without Fear

Toen Ekkehard Ehlers ons in augustus vertelde dat hij aan een bluesplaat werkte, fronsten we de wenkbrauwen. Ehlers maakte furore met secuur in elkaar gepaste minimale technoplaten, schoolde zichzelf om tot een impro-labtopcomponist buiten categorie, deed ons twijfelen en nadenken over integriteit (zie ons wedervaren in Gonzo72) en kluste bij als verdienstelijke geluidsleverancier voor diverse dansvoorstellingen. Met ‘A Life Without Fear’ zet hij, met ruggesteun van onder meer Joseph Suchy, Franz Hautzinger en Reinhold Friedl een nieuwe stap vooruit. Openingsnummer ‘Ain’t No Grave’ benadrukt net teveel de bedoeling van de plaat en mist daardoor kracht. In ‘Frozen Absicht’ en ‘A Second Fire’ horen we dan weer de pure klasse van Ehlers bovendrijven: een amalgaam van geluiden die transformeren tot een eenheid, impro die richting weet te kiezen en na een twijfelende zoektocht vorm vindt. De schorre bluesstem in ‘Strange Things’ snijdt door merg en been en blijft mijlenver uit de valkuil waar ‘Ain’t No Grave’ met open ogen intuimelde. ‘A Life Without Fear’ verwijst (on)bewust naar de historische opnames die veteraan Alan Lomax ooit maakte van de Amerikaanse blues en bluegrass; en waar popicoon Moby wereldfaam mee verwierf. Ehlers laat zich niet verleiden om alle mogelijkheden van het genre te vatten, maar vat het geheel op als een geluidscollage die zo weggeplukt lijkt uit het dagelijkse Amerikaanse platteland. ‘A Life Without Fear’ werd oorspronkelijk geschreven voor de choreografische voorstelling ‘Lazarus Signs’ van Christoph Winkler, maar houdt als plaat goed stand. Ehlers dringt door tot de essentie van het genre en levert een boeiend en intrigerend werkstuk af. Met ‘A Life Without Fear’ bewijst hij, na ‘Ekkehard Ehlers Plays’ en ‘Politik Braucht Keien Feind’ opnieuw zijn unieke talent.