Eerlijk? We zijn het een beetje beu. De overvloed aan middelmatige albums die elk jaar verschijnt, en wij als muzikale archeologen die tussen al de gebroken weckpotten, de gesmolten plastic bakjes en de plastic zakjes op zoek moeten naar schatten die de eeuwigheid wel kunnen doorstaan. Hilde Marie Kjersem is alvast weer niet geslaagd voor de test. Deze singersongwriter met roots in de jazz is iets te oppervlakkig om ons langer dan tien minuten te kunnen boeien. Het klinkt allemaal net iets te clean, te beredeneerd. Niet alles is kommer en kwel: er zijn heus momenten waarop we denken dat Kjersem met haar Beth Gibbons-achtige stem heus wel in staat zou zijn om nummers te maken die ons bevallen. Alleen zijn die niet meteen terug te vinden op ‘A Killer For That Ache’. Daarvoor is het album te middelmatig. Zeker ‘Marie Antoinette’ dat van ver maar net iets te dicht dan goed is aan een alternatieve Celine Dion doet denken, geeft de doodsteek. Niet meteen de schat waar wij naar op zoek zijn, en dus graven we rustig door. Want we kunnen het toch niet laten.