Met een kleine dertig releases op de teller hoeft de Duitse dreunsensatie (zie Gonzo 60) geen introductie meer. De cd ‘AIWS’ groepeert droommuziek uit de periode 2002-2005, die zich van de rest van het oeuvre onderscheidt door prominenter gitaargetokkel (‘AHMATEINS’), Sufigezangen en het gekraak van oude vinylplaten. Het eindresultaat is genoegzaam bekend: een analoge (synthesizers en digitale apparaten worden geschuwd) draaikolk van melodieuze (accordeon en gitaren) drones en organische geluiden die recht op ons onderbewustzijn mikt. Wie bijkomende mythische stimuli nodig heeft kan zich concentreren op het vurige artwork en raadselachtige titels als ‘[GA]PLAIAN’ of ‘PELETÄ’.