Begin jaren 1980 was er wat aan de hand Down Under, met de generatie van Hoodoo Gurus, The Celibate Rifles, The Go-Betweens, The Triffids, The Church en The Birthday Party. Die laatste lag ten grondslag aan het verhaal van Nick Cave & The Bad Seeds, maar ook het verwante Crime & The City Solution, dat even rondwaarde in de jaren 1970, maar pas echt van zich liet horen toen Partyleden Mick Harvey en Roland S. Howard zich bij zanger Simon Bonney voegden. Na twee ep’s en een lp (‘Room Of Lights’) kreeg de band z’n definitieve gedaante. Die line-up verschanste zich een paar jaar in Berlijn en bekokstoofde er ‘Shine’ (1988), ‘The Bride Ship’ (1989) en ‘Paradise Discotheque’ (1990). Die albums behoren nog altijd tot het betere werk uit die periode, met een donkere mix van gothic blues, postpunk en grootstadsmuziek. Een beetje zoals, inderdaad, Nick Cave & The Bad Seeds. Werd Rose Tattoo versleten voor een tweederangs AC/DC, dan viel Crime & The City Solution een vergelijkbare behandeling te beurt. Jammer, want de theatrale poëzie van ‘All Must Be Love’, het gretig rockende ‘Hunter’, het driedelige exorcisme van ‘The Bride Ship’ en de zachtere roots van ‘I Have The Gun’ zijn beklemmende vertellingen die een knap evenwicht vinden tussen dreigende eenvoud en kunstige uitspattingen. Ook onmisbaar: songcyclus ‘The Last Dictator’, gebaseerd op de val van de Roemeense president Ceausescu. Als bonus krijg je ‘The Adversary’ uit Wim Wenders’ ‘Until The End Of The World’. Samen met deze compilatie kwam ook er ook een nieuwe tournee, waarvoor de drie overgebleven leden konden rekenen op de steun van onder meer David Eugene Edwards (Wovenhand) en Jim White (Dirty Three). Deze knappe reminder komt dus niks te vroeg.