Philippe Petit houdt van een uitdaging. Voor ‘A Descent Into The Maelstrom’ baseerde hij zich op het gelijknamige verhaal van Edgar Allan Poe. Voor zijn interpretatie, woorden zijn nergens te bespeuren, ging Petit zijn gang op een Buchla Easel synthesizer. Drie nummers gespreid over net iets meer dan drie kwartier, waarvan het middelste dat slechts een drietal minuten in beslag neemt, als een soort intermezzo tussen twee epische excursies op deze legendarische synthesizer. Het stukje kreeg dan ook de titel ‘…’ mee. Een tussendoortje want zowel ‘Descent’ als ‘Into The Maelstrom’ (die inspiratie is ongelooflijk sterk) gaan een stuk over de twintig minuten. Excursies met diepe klanken van modulaire synthesizers, met een Petit die zich als een klein kind te pletter amuseert bij het ontfutselen van elke klank aan het instrument. Meestendeels klinkt de muziek als een of andere futuristische soundtrack die vervreemding, isolatie en de schoonheid van het verval als onderwerp heeft. De muziek is in één take opgenomen, ter plekke geïmproviseerd, om de spontaniteit van het spel te behouden. Deze cd bevat zodoende muziek (of klanken) waarvoor je in de stemming moet zijn.