Je zal als elektronicaproducer maar op een stem als die van Ninca Leece stoten. Dan is je broodje wel gebakken, en je vis meteen ook, terwijl je toch in dezelfde vijver hengelt als pakweg Luomo of Herbert. Maar Steven Ford, ook bekend als Bruno Pronsato, is voldoende getalenteerd om een eigen stempel te drukken op minimale jazzy elektronica, getuige ook eerdere uitstapjes met ondermeer Thomas Melchior. Een intro van drie minuten, dat hoor je ook niet elke dag in de dance. De spanning is niettemin navenant in de opbouw van het titelnummer. Leece oefent haar zin voor intonatie in ‘Someone Something’. ‘What She Saw’ weet dan weer vocaal geen lijn te kiezen, en ‘Under Your Tongue’ engageert zich vocaal helemáál in jazzy abstractie. In die zin laat Ford zn vocaliste ook meer ruimte dan Herbert of Vladislav Delay. In stemmigheid wint ‘I Try’, met Leece en een minimale Rhodes in topvorm. ‘The Same Is The Same’ staat dan weer symbool voor wat rest: gemoedelijk en net zo jazzy, maar ook een tikje braafjes. En ja, een tekst als ‘Your Eyes Taste Like My Eyes’ is ook geen wereldliteratuur. ‘A Broken Shape Of You’ is een béétje een onregelmatige plaat, draagt minimaal een fantastische ep in zich, maar is ook als geheel in staat zowel de huiskamer als intieme feestjes aangenaam op te luisteren.