In 2003 kroop Malcolm Middleton achter vriend en Arab Strap voorman Aidan Moffat vandaan en legde met 5:14 Fluoxytine Seagull Alcohol John Nicotine zijn ziel op tafel. Daarvoor was hij niet meer dan die stille en bescheiden roodharige jongen, verantwoordelijk voor een groot gedeelte van het muzikale van Arab Strap, maar doordat hij op zijn solodebuut zijn hartezeer verzamelde, trok hij zichzelf uit de schaduw. Waren de teksten van Arap Strap behoorlijk direct en pijnlijk; Malcolm deed er, gevoed door verdriet, nog een schepje bovenop. Tijdens de opvolger van John Nicotine Into the Woods – was Middletons leven verbeterd, had hij een nieuwe vriendin en hij leek weer gelukkig. Maar de tijd van het tragische alterego Crappo the Clown was voorbij. De relatieve hosanna-stemming zorgde voor compositorische verbeteringen aan de songs, die al dan niet door hulp uit zijn muzikale vriendenkring in Glasgow tot stand gekomen waren. Toch ontbrak het aan een mate van eerlijkheid, die de eerste plaat karakteriseerde. We zijn nu twee jaar verder, Arab Strap is uit elkaar en Malcolm Middleton heeft zijn nieuwe plaat A Brighter Beat uitgebracht op zijn eigen label Full Time Hobby. Zijn sombere inslag is er nog steeds, getuige de tekstregel meteen in de opener: Were all going to die, alone. Maar er spreekt ook hoop en relativering door de regels heen. De liefde is nog steeds zijn overkoepelende thema en in dat plaatje passen schitterend Fight like the night, Four cigarettes, Somebody loves you. Zij geven het album vol mooie, bijna typische en karakteristieke Middleton-songs extra kleur. Maar ze versterken de gedachte dat de echte en eerlijke overdracht van zijn zielepijn, zoals dat op de eerste gebeurde, definitief tot het verleden behoort. Gelukkig krijg je er veel goedgeschreven nummers voor terug.