Met een titel die echt niets aan de verbeelding overlaat, groepeert EE Tapes vier projecten die tegenwoordig niet te klagen hebben over hun cultstatus, maar een kwarteeuw geleden zelden hun kop boven de cassetteondergrond uitstaken. Berntholer is het best bekend dankzij het bedwelmende My Suitor, maar deze compilatie graaft uiteraard liever naar onontgonnen diamant. Images werd terecht opgevist uit een dertig jaar oude Insane tapecompilatie. Ook het Nederlandse Nine Circles heeft met Twinkling Stars een onverslijtbaar minimal wave culthitje op zak. Maar hun dichtstbevolkte optredens, en de mooist vormgegeven releases dateren niet van 1982 maar van 2011. Hier koos de samensteller voor een obscuur elektronisch gestuurd walsje, dat de lieftallige melancholie van zangeres Lidia Fiala bijzonder goed tot haar recht laat komen: Im Deeply Touched en wij ook! Het Gentse The Misz krijgt onze schoonheidsprijs dankzij een even simpele als geniale vondst: de stem van Benjamin Lew (backstage Beursschouwburg, 1987) een beetje delay meegeven, en ze afzetten tegen strakke minimal wave. Bekentenis: het Franse Opéra Multi Steel hebben we altijd maar een verdacht zooitje gevonden. Dat heeft niet alleen te maken met het feit dat hun uiterlijk ons pijnlijk vijfvoudig duidelijk maakt hoe potsierlijk we er in de jaren 1980 bij momenten zelf bijliepen, maar vooral met de extreem wisselvallige kwaliteit van hun repertoire. Ook deze Icare uit bouwjaar 1989 stort te vroeg neer, en doet ons halfweg reflexmatig naar de FFWD-knop van onze cassetterecorder zoeken. Intussen heeft EE Tapes met deze ep-reeks al een eigen smoel en bescheiden verzameldrift opgebouwd. Hierdoor is de vraag geraak ik nog aan één van de 350 exemplaren van deze 7inch belangrijker dan de overpeinzing heb ik dit allemaal wel nodig? Wat ons betreft: tweemaal volmondig ja.