Toegegeven, in het verleden waren we niet altijd even onder de indruk van Octurn, het Brusselse losvast georganiseerde jazzensemble. Vooral hun oude werk klonk ongeïnspireerd en live gebeurde het wel eens dat ze een slordige set brachten. Doch met 7 Eyes meteen een dubbelaar stijgt het gezelschap boven zichzelf uit. De achtkoppige groep die onder meer de huidige boegbeelden van de Vlaamse jazz Jozef Dumoulin (Rhodespiano & toetsenborden) en Bo Van Der Werf (sax) onder haar rangen telt, presenteert met het 33 songs tellende 7 Eyes een ware krachttoer. Het octet kiest voor een mysterieus, experimenteel geluid. Daarin vallen vooral de combinatie van Dumoulins (elektrisch vervormde) pianoklanken met exotische samples en de hoekige melodielijnen van sax, elektrische bas en rockdrums op Aka Moon is nooit ver weg. De donkere muziek klinkt even spannend als een twee uur lang durende zenuwslopende politiethriller maar bevat genoeg rustpunten (zoals b.v. Crazy He Calls Me) om de luisteraar af en toe rust te gunnen. Octurn speelt grootstedelijke nachtmuziek met de kracht van een rockband en het melodiegevoel van de beste fusionbands uit de jaren 1970. Wat ons betreft, hoort deze dubbel-cd hoog genoteerd te staan in de eindejaarslijstjes van 2009.