Het Franse strijkkwartet heeft een voorliefde voor moderne componisten met een experimentele inslag (onder andere Morton Feldman en Pierre Boulez), en orkestleider Reinhold Friedl interpreteert met klassieke musici extreme muziek van pakweg Whitehouse en Column One.
Met deze wetenschap is het meteen duidelijk dat de drie stukken op deze cd wellicht niet geschikt zijn als achtergrondmuziek voor jouw nieuwjaarsreceptie. Friedl houdt van hoge tonen en van schrapen, en dat wordt al snel duidelijk in zijn composities uit de periode 2005-2016.
De extremere momenten roepen herinneringen op aan vingernagels die over een schoolbord krassen, of ongeschoolden die zich ongeremd op een viool storten, en daarbij liever hun tanden gebruiken dan een strijkstok. Als bewijs van genade, lijkt de luisterervaring na verloop van tijd steeds muzikaler te worden, stilte en subtiliteit winnen aan belang, en de heftige repetitieve momenten in de finale doen ons glimlachend denken aan de douchemoord uit ‘Psycho’.