Bijna 2000 kunstenaars uit 128 landen hebben dit jaar hun werk opgestuurd naar de Rijksakademie van Beeldende Kunsten; een onderzoeks- en productieplaats voor professionele kunstenaars. Vrijdag 28 november kreeg ik de kans om te kijken wat het kaf nu van het koren scheidt volgens de akademie.
De Italiaanse Anna Franceschini maakt indruk met een videoinstallatie waarin kermisattracties worden ontleed tot een soort mechanisch monster. Zonder het gegil van mensen die zich graag in hun vrije tijd laten rondslingeren als een blaadje sla in een slacentrifuge, maar met louter het geluid van de kermismachines werkt het als een vervreemdende film.
Nicoline van Harskamp (NL) maakt de bezoeker wat minder passief; ze heeft een project gedaan over Karl Max Kreuger, en onderzocht hoe anarchisme gedijdt in de wereld. Kreugers ‘mede-anarchisten’ hebben tussen 1989 en 1999 hun anarchistische acties, of gevoelens, op papier gezet en naar hem gestuurd. Het resultaat daarvan ligt in een reeks dossiers op een grote tafel. Een interessante vormgeving; grijze dossiers met foto’s van de brievenschrijvers alsof het een kantoortafel van de Stasi betreft.
Het ‘nieuwe realisme’ was maar bij een aantal kunstenaars doorgedrongen ( Zachary Formwalt, Sophia Janatti); de meest indrukwekkende schilderijen kwamen van de Japanse Yoshikyuki Koinuma. De Japan hype zet nog steeds door, maar veel Japanse kunst kan me niet bekoren. Koinuma maakt treffende schilderijen, en zoals een docent in de ruimte zei; “Je kunt zien dat ze een tijdje in Europa is, hé?” Haar schilderstijl is treffend en uniek, maar haar kleurgebruik blijft pastel en contrastrijk.
Tekst: Janneke van Oosterwijk
Beeld: Nienke Doekes