Venom P. Stinger uit Melbourne is zo’n typische band uit de jaren 1980 die alleen bij kenners van Australische punk nog een belletje doet rinkelen. Jammer eigenlijk, want niet alleen was de band in zijn tijd heel goed te pruimen, de leden ervan lieten voor en na deze band nog diepere sporen na. Venom P. Stinger bestond uit drummer Jim White en gitarist Mick Turner, die samen met Warren Ellis na het uiteenvallen van de band The Dirty Three zouden opstarten. Zanger en charismatisch frontman was Dugald McKenzie, die met zijn rauwe stem de veelal punky en noisy liedjes een eigen gezicht gaf. Voordien of tussendoor, op het moment dat Dugald niet meer kwam opdagen voor de repetities en in 1991 werd vervangen door nieuwe zanger Nick Palmer, zaten Turner en White samen of afzonderlijk in onder meer The Moodists, Fungus Brains, Ferocal Dinosaurs en People With Chairs Up Their Noses. In de tijd dat Venom P. Stinger in zijn oorspronkelijke bezetting furore maakte in Melbourne, er kwamen later onopvallende herstarten, was ook The Birthday Party actief. Die illustere band stootte wel door naar een groot publiek, verdiend uiteraard, terwijl Venom P. Stinger onder de radar bleef en daardoor kon experimenteren met rauwe punk. Het eerste schijfje van deze collectie bevat het debuut ‘Meet My Friend Venom’ uit 1986 en de single ‘Walking About’ uit 1988. Brute en nog steeds origineel klinkende punkrock die vele bands na hen tot voorbeeld hebben gediend is wat we horen. De opvolger ‘What’s Yours Is Mine’ uit 1990 is iets minder rauw en punk, maar klinkt daarom niet minder origineel en dwars. Ook op deze plaat blijft Dugalds stem het geluid bepalen. De 12inch ‘Waiting Room’ uit 1991 vervolledigt de tweede cd en geeft als afsluiter mee een quasi volledig beeld van het werk van deze band toen die het beste van zichzelf gaf. Rammelpunk op zijn hoogtepunt, zo klonk het vroeger en zo hoort het nog steeds te klinken.