Ex Mykah kijkt naar Amerika door de ogen van een buitenstaander. Deze zanger/producer heeft Colombiaanse en Cubaanse wortels, en woont en werkt in de Verenigde Staten –waar de latino-bevolking de laatste tijd nog wantrouwiger wordt aangekeken. Dat perspectief is niet echt te horen in de teksten op zijn debuut ‘16, 17’, die vrij abstract blijven en niet erg specifiek zijn, maar wel aan de ongemakkelijke sfeer. Zijn zang glijdt door de nummers heen, eist soms de aandacht op, verdwijnt soms op de achtergrond, met een gevoel van ‘hoor ik hier wel?’ – of dat nu om de liedjes gaat of Amerika. Die muziek zelf trouwens gaat van elektronische James Blake-soul naar de vroege Massive Attack, richting de excentrieke synthpop van Mike Snow –inclusief raps!–, soft- en zelfs progrock. De nummers nemen vaak opeens opmerkelijke afslagen, of kennen vervreemdende details. Op papier klinkt dat weliswaar als een allegaartje, maar in de praktijk is ‘16, 17’ een consistent album geworden, met dank aan de sfeer.