Replay/Forward . We weten hoe het klinkt, dus zeggen we niets. We zijn op de afspraak. Ons ticket ligt klaar en mijn fysiotherapeut komt die middag nog langs. Ik moet fit zijn, het hoofd koel houden. Een nacht in Gent, juli 2004. Patrick Pulsinger staat achter de draaitafels. Zij die weten hoe het klinkt zijn op de afspraak. Pulsinger is een mindere dj dan Patrick Smagghe. Hij kan nog steeds geen twee platen aan elkaar mixen en kan niet één nummer uit de hitparade citeren. Dankuwel. Patrick Pulsinger is de man achter het Weense (niet het Amerikaanse) Cheaplabel. Je kunt er horen hoe postpunk versmelt met de techno van Robert Hood (hier meesterlijk met Stark Reality). Pulsinger draait platen en hij twijfelt hij of hij de absolute elektrodreunen van Goudron, het beste wat elektro morgen te bieden heeft, kan laten samensmelten met iets van Khan. Hij kiest voor een remix van LCD Soundsystem en voor Past The Gates van zijn eigen alter ego Sluts n Strings & 909. De wereld is heel even perfect, zwart is ook een kleur. Het keurlabel Cheap is 10 jaar jong en hun platenkast is een hybride verzameling van postpunk, elektro en kwaliteitsvolle techno. Het is de Weense evenknie van Output, Tiger Sushi, DFA en Gomma. Het is dansmuziek, puur en onversneden, die weet hoe The Alarm klinkt en die dweept met Lydia Lunch. Straks legt hij iets The Normal op. Smells like Rock-n-Roll.