‘163KH’, één van de nummers die op het nieuwe album ‘0160’ van het kwartet BLCKWVS staat, klinkt als doomy (post-)rock met Rob Halford (Judas Priest) in zijn jonge jaren als zanger. Maf, dat is het minste wat we kunnen zeggen. Zeker gezien op een stel andere nummers de stem of poppy of uit de grafkelder komt. Nog verder op de plaat duikt een vrouwelijke engel (Milo van de band Rhonda, die ook al op ‘150’ was te horen) op die een stukje shoegaze als begeleiding meekrijgt. Die diversiteit heeft zo zijn voor- en nadelen. Soms lijkt dit album een uittreksel uit een of andere alternatieve hitlijst. Of als een onsamenhangend geheel waarbij de band, aangevuld met een heel stel gasten, de coherentie wil verbergen achter de hippe term ‘concept’. Elk van de negen nummers op zich klinkt best in orde, behalve het openingsduo waarop de zang schabouwelijk valt te noemen. Overdonderen of imponeren doet ‘0160’ echter nooit. Te hoog gegrepen allemaal, te ambitieus ook. BLCKWVS overspeelt zichzelf en verdrinkt in de opgeroepen verwachtingen.