De Amsterdamse organisatie Cine Sonic organiseert regelmatig avonden waarin live muziek wordt gemaakt bij films of videos. Op 7 november waren er zo’n honderd bezoekers in club Trouw in Amsterdam voor een ontmoeting tussen Pole en Nicolas Provost. Omdat ik in eerste instantie meer verstand heb van muziek dan van videokunst, kwam ik vooral om Pole te zien optreden. Maar na afloop van de avond was ik toch het meest overdonderd door het videowerk van Nicolas Provost.
Het begon al direct met de openingsvideo, ‘Moving Stories’ (2011), met een vliegtuig dat boven de wolkenlaag vliegt, schitterend belicht door een oranjekleurige zon. Samen met de relaxte en laidback beats van Pole zorgt dat voor een uitstekende binnenkomer. De Belg Nicolas Provost maakt al opvallende videos sinds 2000. België is intussen te klein voor hem geworden. Hij woont nu in New York. Vanavond waren er vijf videofilms van hem te zien die bijna zijn geheel carrière overspannen. De oudste dateert uit 2003: ‘Bataille’. Dit is een soort zwart-witte cut-up film over een Samourai krijger. Midden door het beeld loopt echter een verticale spiegelas. Wat tot effect heeft dat de krijger voortdurend tegen zichzelf vecht en in het midden opgeslokt lijkt te worden. De film heeft een soort climax die nauwlettend door de techno van Pole gevolgd wordt. Als de film afbouwt gaan de beats ook in een cooling down stand. Pole is de artiestennaam van de Stefan Betke uit Hamburg. Zijn techno wordt gekenmerkt door experimenten met dub, noise en clicks & cuts. Vanavond zijn het vooral de beats, met hier en daar wat knisperende elektronica, die perfect hoorbaar en voelbaar uit het top soundsystem van Trouw komen. Na de zwart-wit video gaat het tempo van de diepe beats langzaam omhoog. ‘Gravity’ is een korte video met een opeenvolging van Gary Grant beelden waarin hij diverse vrouwen kust en/of omhelst. De personen flitsen door elkaar en Pole houdt het allemaal bij alsof hij de originele soundtrack heeft gemaakt. Nog meer flitsende beelden zijn er te zien in ‘Storyteller’ (2010). Hierin nachtelijke indrukken van de skyline van Las Vegas met veel hoge gebouwen en ontelbare lichtjes. Deze skyline wordt halverwege horizontaal gespiegeld naar de andere helft waardoor een caleidoscopisch beeld ontstaat met overal tintelende lichtjes. Gefilmd vanuit een helikopter wordt Las Vegas een abstractie van licht. Als extra vervreemdend effect wordt soms het beeld omgedraaid, waardoor de stad op zijn kop lijkt te zweven. Pole tovert hier diepe beats bij die redelijk dansbaar zijn. Hoogtepunt van de avond is het ruim twintig minuten durende epos ‘Tokyo Giants’ (2013). Hierin bouwt Provost een enorme spanning op door middel van ‘opgevangen’ (telefoon)gesprekken van de mensen uit de straatbeelden. Hierdoor krijg je het idee dat je te maken hebt met de Japanse onderwereld en dat er iemand op het punt staat ontvoerd en vermoord te worden. Onverwachts vindt er ook een moord plaats, wat tegelijk de climax is van deze video. De suspense in deze productie wordt door Pole perfect aangevoeld en hij zet een set neer vol fantasievolle techno die moeiteloos de opbouw van de video volgt.
Naderhand vertelde Stefan Betke dat hij toch wel wat zenuwachtig is geweest omdat dit de eerste maal was dat hij live speelde bij een video die niet van hem was. Wat mij betreft mag hij het vaker doen!
Alle bovengenoemde videos zijn te zien op: www.nicolasprovost.com