Het kernwoord voor deze Mind The Gap is ‘minimalisme’. Het is een ietwat introverte verzamelaar geworden, waarbij enkele artiesten proberen chaos of experiment toe te voegen, zonder dat aan die intimistische sfeer wordt ingeboet. Dit is hoe het najaar klinken zal. Perfect synchroon met die herfstige buitenwereld die het tempo vertraagt.
1. ZAHN
Tabak
Adria
Crazysane Records
Het Duitse noiserockensemble ZAHN levert een plaat die je tachtig minuten lang bedelft onder gitaarriffs, melodielijnen, uitbarstingen, postrockbedwelming en emo-weemoed. Duitse degelijkheid die terugblikt op de lokale emo, noise- en hardcorescene van eind jaren 1990, die op haar beurt weer alle ideeën haalde uit de Amerikaanse indiescene. Een hebbeding als je graag subtiel van je stoel geblazen wordt, zoals je voelt op ‘Tabak’.
2. DJ Manny
Hypnotized
Hypnotized
Planet Mu
Wederom brengt DJ Manny een hyperritmisch dreunen op 160bpm en schuwt hij de R&B-invloeden niet. Titeltrack ‘Hypnotized’ is grootstadblues die intens flirt met dub en grime. DJ Manny doet ongegeneerd aan genre-hopping. Dat maakt de nervositeit die je normaal bedwelmt bij dat tempo behapbaar. En zo wordt ‘Hypnotized’ een heerlijke footwork-worp waarop DJ Manny het genre injecteert met minimal techno, drum-‘n-bass en jungle.
3. Het Concreet
Noumenon
Strangely Similar To The Original
Het Concreet
Trouwe GC-abonnees zullen zich Het Concreet herinneren van de Klank&Komma-essays uit eerdere edities, stukken waarin klank als uitgangspunt werd genomen om schrijvers uit te dagen om dat fenomeen te overdenken en te omschrijven. Nu volgt Het Concreet dat schrijflab op met hun eerste cassette, met daarop drie tracks vol analoog tape-experiment. ‘Noumenon’ grijpt de aandacht door zich al zoemend, fluitend en tingelend langzaam te ontvouwen.
4. Selvhenter
Connoisseur
Mesmerizer
Hands In The Dark
Wat kan een track nóg meer groove meegeven dan een drummer? Twee drummers! Het Kopenhaagse kwartet Selvhenter serveert de luisteraar met ‘Connoisseur’ een vuige, polyritmische trip, voortgestuwd door percussie, een noisy trombone met een ochtendhumeur en een daarmee wedijverende, jammerende saxofoon.
5. 99LETTERS
Nakimushinatori : 泣虫鳥
Zigoku / 地獄
Phantom Limb
De elektronica van Takahiro Kinoshita bestaat volledig uit samples van traditionele Japanse instrumenten uit de gagaku-muziek, vroeger vooral te horen aan het keizerlijk hof. Met die geluiden maakt hij muziek die weliswaar melodieus is, maar door het repetitieve karakter en door een achtergrond van kille ambient, iets onverwachts spannends en ijzingwekkends meekrijgt.
6. TONN3RR3 & BIKAY3
Balobi
IT’S A BOMB
Born Bad Records
In de jaren 1980 pionierde de in Congo geboren (maar destijds in België werkzame) Bony Bikaye met Hector Zazou en Cy 1 op het ruwe, in kraut en synths ondergedompelde ‘Noir Et Blanc’, retrospectief gevierd als klassieker van de ‘afro-electronics’ en als eigenzinnige Crammed-parel die de tand des tijds wonderwel doorstaat. Wie niet genoeg had aan de heruitgave van die plaat in 2017, mag zich in de handjes knijpen: Bikaye keert zowaar terug uit zijn pensioen om een samenwerking aan te gaan met het Franse TONN3RR3, daarmee iets richting disco en dansbeats opschuivend, maar nog precies zo bedwelmend en zonderling als voorheen.
7. Ivan Vukosavljević
Echo (after Sweelinck)
Slow Roads
Elsewhere
Als onderdeel van Ensemble Klangs ‘The Burning’ van eerder dit jaar, brengt componist Ivan Vukosavljević in samenwerking met organiste Tineke Steenbrink een album vol serene en minder serene orgelstukken, gespeeld op orgels uit de zestiende en zeventiende eeuw en gestemd in 1/4-komma-middentoonstemming. Vooral ‘Echo (After Sweelinck)’ is mooi, met zijn almaar echoënde en afdalende (en toch klimmende) melodie. Een traag treurlied dat juist door somberte weet te troosten.
8. Pedro Velasco
Filominor
Divagar Devagar
Clonmell Social Jazz
De minimale, melancholische gitaarmuziek van de Portugese Pedro Velasco is voer voor de mijmeraar, voor wie het leven te snel en het daglicht te fel is, voor de bedaarde boekenworm, voor wie zich liefst laaft aan melodieën die zich ogenschijnlijk oneindig uitstrekken, voor liefhebbers van Loren Mazzacane Connors en Tom Carter, voor wie ’s avonds graag ’s vroeger dan gepland gemoedelijk wegdommelt.
9. Mary Ocher
Is Life Possible (with Les Trucs)
Approaching Singularity: Music for The End of Time
Underground Institute
Mary Ocher houdt ervan albums als compilaties samen te stellen, waarbij elk nummer anders klinkt. Het is een aanpak die ze zorgvuldig doorduwt op haar nieuwste album. Ze neemt je mee doorheen de geschiedenis van experimentele en elektronische muziek, via veldopnamen, ambient en dub. ‘Approaching Singularity: Music For The End Of Time’ is een politieke plaat waarbij Ocher een essay over autoritarisme en de politieke en ethische gevolgen van artificiële intelligentie schreef. Het zijn ook onderwerpen die ze aantikt in haar songs, zowel tekstueel als muzikaal. Met het cyborg artpop-duo Les Trucs, brengt ze het door Judith Butlers ‘Undoing Gender’ geïnspireerde ‘Is Life Possible’, waarin wordt verwezen naar de ongelijkheid in waarde van verschillende levens, het toegenomen vertrouwen in technologie en surveillancemaatregelen.
10. Better Corners
Cremated Pets
Continuous Miracles: Vol. 2
State 51
Het ledenbestand van Better Corners is bijna een wie-is-wie van de underground-scene: Valentina Magaletti, Sarah Register en Matthew Simms. Met ‘Continuous Miracles: Vol. 2’ trekt het trio volop de kaart van experimentele rock, ambient-dreampop, experiment en avant-percussie. ‘Cremated Pets’ klinkt bekend in de oren. De met strijkstokken aangeslagen gitaren en subtiele percussie laten je proeven van de hypnose die dit drietal op deze plaat over je uitspreidt.
11. Phét Phét Phét
Se Siente Como
Shimmer
Unheard Of Hope
Het project van multi-instrumentalist Jarrett Gilgore bouwt op improvisatie en toevallige muzikanten waarmee hij gewoon wil samenwerken. Een prominente stem op ‘Shimmer’ is Mabe Fratti, die ook de vocals voor het vrolijke ‘Se Seinte Como’ op zich neemt. Gilmore zelf legde de basis al in 2015, maar het was pas sinds zijn verhuizing naar Mexico Stad in 2022 dat hij zich meer en meer als Phét Phét Phét ging profileren. Een charmant debuut.
12. Sign Libra
Zephyr
Hidden Beauty
RVNG Intl.
Uit new age inspiratie putten is voor de jongere garde muzikanten al lang geen zonde meer, zo bewijzen niet alleen hedendaagse artiesten Kate NV en Kaithlyn Aurelia Smith. Dat geldt evenzeer voor de Letse Agata Melnikova, beter bekend als Sign Libra. Op het rustige ‘Zephyr’ klinkt woordeloze zang gecombineerd met dromerige synths, een beproefd recept om bij weg te zweven.
13. Erlend Apneseth Trio & Maja S. K. Ratkje
Ein annan himmel
Collage
Hubro
Wie de muziek van Erlend Apneseth kent, verwacht mooie, meeslepende folkmelodieën op hardangerviool. Wie bekend is met het werk van Maja S. K. Ratkje, weet echter dat van die lieflijkheid niets zal overblijven: de extreme zangacrobatiek van Ratkje verleidt in deze samenwerking het Erlend Apneseth Trio tot een zwaai naar experiment, noise en kabaal. Meegesleept word je toch, op ‘Ein Annan Himmel’, al is het dan aan je haren.
14. François J. Bonnet & Stephen O’Malley
Vulcani Di Fango
Cylene II
Drag City
De in 2018 begonnen en intussen nog steeds lopende samenwerking tussen François J. Bonnet en Stephen O’Malley ligt aan de basis van het nieuwe ‘Cylene II’. Een album dat leunt op minimalisme in tonen en resonanties. Een lange uitgesponnen en hypnotiserende seance. ‘Vulcani Di Fango’ is een nimmer ophoudende drone die je opslokt.
15. Zea
When I Got Passed The First Darkness
We Are Still Each Other’s Only Hope
Makkum Records
Een nieuw album van Zea maakt meteen benieuwd. Als vanouds houdt Arnold de Boer het minimaal en komt hij met een breekbaar, spartaans geluid dat hier en daar wat jazz ingefluisterd krijgt, mede ingespeeld door de vele gastmuzikanten. De openingstrack ‘When I Got Passed The First Darkness’ verklapt niets van dit alles en klinkt vooral ingetogen.