Is er iets mis met onze oren? Is het oorsuizen? En waarom klinkt alles ineens zo mooi traag en slepend? Op deze Mind The Gap lijken we instrumenten te horen die er niet zijn en klaarblijkelijk is papier een instrument dat piept en snerpend kraakt. Op deze editie gelukkig ook wat fijne popliedjes, om onze oren wat te laten afkoelen.
Tracklisting Mind The Gap #159
1. The Paper Ensemble
Excerpt #16
Op dit fragment van een performance van The Paper Ensemble horen we ongetwijfeld een experimenteel stuk voor rietblazer, hoogstwaarschijnlijk basklarin… huh? Papier? Horen we echt alleen papier?! Het nieuwe project van Jochem van Tol draait volledig om door traditionele Japanse papiermakers gemaakt materiaal dat (in de handen van Ibelisse Guardia Ferragutti, Mei Yi Lee, Klara Alexova en Frank Rosaly) een rijk scala aan spannend gekraak en gepiep weet voort te brengen. Een conceptueel geslaagde zinsbegoocheling voor de luisteraar die hier blanco ingaat.
2. No Tongues
Parrandada de Entroido do Canizo
Ici
Carton / Pagans / Ormo
Het Franse collectief No Tongues neemt geluidsopnamen van van alles en nog wat als uitgangspunt om daar mooie, fantasierijke folkliederen van te maken, op deze plaat bijgestaan door enkele bevriende gastzangers (waaronder Loup Uberto). Het mooiste lied is van Bretonse folkzangeres Elsa Corre, wier stem naarmate het (Galicische) lied vordert, langzaamaan in een steeds gruizigere mix van vervormde blazers en elektronica opgaat. Alsof er een pluisje op onze platenspeler is gedwarreld.
3. Gamut Inc
Series C
Sum To Infinity
Morphine Records
Het duo Gamut Inc manipuleert zelfgebouwde machines en robots en laat deze zelf muziek maken. Geen tracktitels, wel klanken die experimenteel en elektronisch zijn. Motieven gebouwd op herhaling en ritmische bewegingen die enkel dankzij mathematische en geometrische benaderingen gespeeld kunnen worden. ‘Sum To Infinity’ klinkt eerst afzijdig maar ontplooit zijn verleidelijke hypnose iedere luisterbeurt net iets meer. Op ‘Series C’ herinnert het glockenspiel je aan enkele typisch Duitse weekendtrips. Laat je verbeelding maar losgaan.
4. Aşa
Su
Imaginary Landscapes
99CHANTS
Muzikale afleiding gegarandeerd op deze bijzondere ambient-verzamelaar met bijdragen van onder meer KMRU, Kareem Lofty en Yu Su. Alle artiesten kregen als inspiratiebron de vraag ‘Hoe klinkt morgen?’ en werden aldus gevraagd een ‘ingebeeld landschap’ te creëren. Het is labelbaas David August die we hier als Aşa aan het werk horen met de jazz-noise vocalist Cansu Tanrikulu. De aangeboden reis is beklijvend, impactvol en rijk.
5. Rip n Rust
More Christopher Walken
Murky Islands
Antibody
De laatste tijd hebben we wat last van oorsuizen. Twee mogelijke oorzaken: onze koptelefoon heeft weer eens te hard gestaan, of we hebben die nieuwe Rip n Rust-plaat iets te vaak gedraaid. De noisy industrial van de nieuwe samenwerking tussen Onrust (Wendy Mulder) en Ripit (Nicolas Esterlé) raast, ruist en suist, maar behoudt ondanks de hoeveelheid gekraak die op ons wordt afgevuurd, ook iets logs en dubachtigs. Zetten we ‘m toch weer een tikkie harder.
6. Daufødt
Marerittet
Aromaterapi
Fysisk Format
Niet voor niets is Fysisk Format een favoriet label van meerdere van onze GC-schrijvers, en een garantie voor sterke experimentele rock en aanverwanten. Niet verrassend dan ook dat bandleden van de ene goede band op dat label (Blodkvalt) ook in de andere (Daufødt) blijken te zitten. Volkomen begrijpelijk dat Lasse Marhaug graag de plaat van deze talentvolle Noren wilde produceren: met de vaart van hardcorepunk en de herrie van noiserock weet Daufødt de luisteraar aardig omver te blazen.
7. Lower Automation
Jesus Loves Me And My Guns
Strobe Light Shadow Play
Zegema Beach
Een plaat die tig herinneringen oproept aan enkele fameuze gitaarbands van eind jaren 1990 die experimentele gitaren, heavy metal, posthardcore en alle andere schreeuwgenres bij elkaar gooiden. Lower Automation schudt de progrock eruit en gaat voor beenharde, ultrakorte aanvallen waarbij slechts enkele boven de twee minuten afklokken. Gebald, fel en superchaotisch. Sleep je met ‘Jesus Loves Me And My Guns’ in deze math punk goodness.
8. Slumberland & Sainkho Namtchylak
Dolls Toys
Lightkeeper
Morphine Records
In het interview in onze vorige editie benoemde Sainkho Namtchylak dat er voor haar helemaal geen brug geslagen hoeft te worden tussen muziek van bijvoorbeeld Sun Ra Arkestra en de boventoonzang uit haar geboorteregio Toeva: allebei zijn die te vangen onder de noemer ‘sjamanistische trancemuziek’. Namtchylak ademt eveneens in één teug zowel experiment als traditie. Slumberland (Jochem Baelus) voegt aan haar indrukwekkende en soms ijzingwekkende zangpartijen zijn zelf ontworpen en gemodificeerde instrumenten toe, bestaand uit onderdelen van een doedelzak of een noisy accordeon-kalimba, waarmee hij een pulserende spanningsopbouw ontketent.
9. Meral Polat Trio
Wayê
Ez Kî Me
Meral Polat Records
Weinig vaders zullen een gelijkaardige muzikale ode krijgen als Ali Ihsan Polat, de baba van Meral Polat. Zij ging aan het werk met zijn poëzie en verbindt op deze manier hedendaagse indrukken van de Koerdische diaspora met die van de vorige generatie. Haar rouw voedt de rauwe blues waarmee ze de Anatolische folk- en bergliederen van die hedendaagse blik voorziet. Emoties doorspekken ‘Ez Kî Me’. ‘Wayê’ klinkt alsof er ten strijde wordt getrokken.
10. Kate NV
razmishlenie (thinking)
WOW
RVNG Intl.
Openingstrack ‘Oni (they)’ legt meteen het pretpark bloot waar Kate NV met ‘WOW’ popdeuntjes als zoete kauwgomballendromen in fluokleuren aan toevoegt. Speels, maar toch enigszins tegendraads zoals ‘razmishlenie (thinking)’. Kate NV lijkt met haar vierde album een eigen pop-universum uitgebouwd te hebben, waarmee liefhebbers van uitbundig gekleurde en experimentele songs maandenlang zoet zullen zijn.
11. Best Fern
On and On
Earth Then Air
Backward Music & Youngbloods
Het debuut van de samenwerking tussen synthesizerman Nick Schofield en zangeres Alexia Avina is een perfect huwelijk van zachte elektronica en mooie zangpartijen: deze albumopener heeft een refreintje dat maar door en door en door gaat, en liefst zelfs nóg wel even door en door en door had mogen gaan, ware het niet dat het on & on & on uit het lied sowieso toch al de rest van de dag op onze lippen zal blijven liggen. Voor liefhebbers van lichtvoetige, newageachtige elektronicapop zoals iemand als Kaitlyn Aurelia Smith ook maakt.
12. En Attendant Ana
Same Old Story
Principia
Trouble In Mind Records
Dit Franse vijftal palmt je in met hun combinatie van trompet, fuzzy gitaren en jingle-jangle pop. Op ‘Principia’, hun derde album, brengen ze wederom een geluid dat het midden houdt tussen melancholie en naïeve gelukzaligheid. En Attendant Ana wordt in hun thuisland al getooid met superlatieven als ‘beste Franse garagepopgroep’. De band bestaat uit vaste waarden Margaux Bouchaudon en Camille Fréchou en een wisselende ritmesectie die ditmaal hopelijk blijft hangen, want met de release van ‘Principia’ zou het weleens druk kunnen worden voor dit kwintet. Hap alvast toe met ‘Same Old Story’. À ne pas rater!
13. Rainbow Island
Marzipan Castle
Moonlit Panacea
RIFORMA
Heerlijke vage psydub met een overdaad aan wazige riddims, gebracht door Rainbow Island. Geboren in Rome, maar intussen uitgewaaierd over het ganse Europese vasteland, komt dit kwartet samen op ‘Moonlit Panacea’ voor een veertig minuten durende trip van psychedelische rituele ambient. Afsluiter ‘Marzipan Castle’ is betoverend en verstillend.
14. VÖ
Let Whatever Is Sounded Be Returned To The Ground
The Sounds of VÖ
Thanatosis produktion
Hadden we maar schildpad-oren. Misschien had alles dan zo mooi geklonken als het trage harmonium van Alex Zethson of de slepende vioolpartijen van Eva Lindal. Een prachtig folklied voortkomend uit een opnamesessie in Stockholm, het enige lied van de nieuwe plaat van VÖ waarop het volledige sextet te horen valt (ook Anna Högberg speelt mee op altsaxofoon). Mooie, verdrietige maar ook warme melodieën die ons alvast voorbereiden op de aankomende winter.