Ik associeer Taylor Deupree‘s 12k Records doorgaans met iets dat ik wel eens pastorale ambient heb gedoopt: ambient elektronica met een knik naar Brian Eno, subtiel verweven met veldopnamen uit de natuur. Shuttle358 past daar tegelijk wel, en ook helemaal niet in. Wel, omdat de muziek vaak de bijbehorende warme, losse structuur heeft, net als je aandacht wanneer je in een namiddag in de lente op je rug in het gras ligt te soezen, half bewust van de kleine wolkjes die langs drijven. En niet, omdat het bronmateriaal waar al dat moois uit gemaakt glitchy en synthetisch is: haperende hardware, ouderwetse filters en software, antieke apparatuur, wat in het digitale tijdperk betekent dat ze tien, hooguit twintig jaar oud zijn. Qua geluid heeft het veel weg van Jan Jelinek‘s klassieke Loop Finding Jazz Records, dat dan ook van begin deze eeuw is (en vorig jaar eindelijk werd heruitgegeven). Een enkel nummer is wat meer glitchy dan zomers, maar de algehele vibe is warm en kalm, natuurlijk en een beetje nostalgisch – zij het vooral naar de techniek van weleer.