Samen met Roel Meelkop runt Hollands meest productieve kapotte muziekmaker Frans de Waard al een paar jaar het recyclagebedrijf Wieman. Voor deze mooi vormgegeven gelimiteerde (250 exemplaren) lp, haalt het duo de klankmosterd bij Cybe. Dit obscure Nederlandse project (zie ook het Syncop label) maakte begin jaren 1980 enkele cassettes met kosmische geluiden, vervormd metaal en synthesizerexperimenten, verborg zich achter extreem minimale hoesjes, en verdween dan geruisloos naar de zoeklijstjes van de echte kenner. Kortom, materiaal dat we vroeg of laat in een vierdelige vinyl-box-set zullen zien opduiken. Wieman drijft de klank meer in de richting van de experimentele tijdsgenoten van Cybe, door de brongeluiden samen te persen, uit te rekken en er loops van te maken. ‘Cryptonesia’ zal daardoor zeker gesmaakt worden door liefhebbers van de experimenteel-elektronische afsplitsingen van kosmische muziek of krautrock, genre de beginperiode van Asmus Tietchens of Cluster. In Frans de Waard zit ook een minimalistische gitarist verscholen, die Shifts heet. Nochtans opent ‘Fade (In)’ alsof er een specht in de klankkast vastgeraakt is, en de indruk dat hier klopboren aan te pas gekomen zijn, verlaat ons nooit. Uiteraard is een gitaar ook een percussie-instrument, maar hier gaan we het stottereffect eerder zoeken in de manier waarop de klanken bewerkt en tot loops verwerkt zijn. ‘Fade (In)’ wordt in een beperkte oplage op cassette uitgebracht door Maneki Neko Tapes, dat vanuit de visie vertrekt dat tapes de optimale geluidsdragers zijn. Terug naar de roots dus, want de industriële ijzervreters onder ons, zullen de labelbaas zeker nog (her)kennen als de man met het indrukwekkende nektapijt achter het label Vuz Records.