De gespecialiseerde pers is het erover eens: ‘Papillon’ is de stijlbreuk van het jaar. Niet verwonderlijk: ‘Papillon’ betekent niet alleen ‘vlinder’, maar ook ‘wispelturig mens’ (aha). Ja zelfs ‘klapmuts’ behoort tot de courante vertalingen (wij verzinnen niets, we citeren hier uit Van Dale, het aloude standaardinstrument voor de gevorderde recensent).
Ja, de Editors hebben het recensentengilde mooi liggen, met hun singletje. Waren zij eerst op de kar gesprongen van de donkere jaren 1980, dan fladderen zij nu op de praalwagen van de lichte jaren 1980 – die met de comfortabele vering, de zachte, roze kussens en de afgeronde hoeken. Onbezorgd, vrij als een vlinder. ‘Courir après les papillons’: onbenullige pleziertjes najagen – we geven het maar even mee.
Geen krant kunnen wij openslaan, geen website kunnen wij bezoeken, of we worden gewezen op de moedige, gedurfde, met verstomming slaande carrièreswitch van de Editors. Een onverwachte zet inderdaad. Maar hoe zou u zelf zijn? Altijd weer die verwijten net als Interpol te klinken, en dan zijn er nog die knaapjes van White Lies die in de hitparade willen voorkruipen. Dan liever een wit maar aaibaar konijn tevoorschijn toveren: synthesizerdeuntjes van de jaren 1980. Goed idee ook om meteen die gitaren met hun veel te zware versterkers buiten te gooien: de Editors zijn mensen van de wereld, en weten maar al te goed hoe extra bagage in het vliegtuig gefactureerd wordt.
Toch is het werk nog niet af: de muzikale ommezwaai gaat immers niet gepaard met de nodige vestimentaire aanpassingen. Vooralsnog geen oor- of beenverwarmers voor de Editors, noch paarse leggings, maar alweer die zwarte pakken, die al meer dan vier maanden volledig out zijn (wij verzinnen niets, we citeren hier uit de modebladen, het nieuwe standaardinstrument voor de gevorderde recensent). Modebewustzijn en het succes van alternatieve muziek zijn nochtans recht evenredig, gaan hand in hand, en tillen elkaar naar een hoger niveau – wij vertellen hier geen geheimen. Gelukkig heeft de gespecialiseerde pers dat intussen door, en sturen de kranten die ertoe doen geen verzuurde muziekkenners meer de festivalweide op, maar de generalisten van de moderedactie, die alles in een bredere context kunnen plaatsen. De Editors kunnen er alleen maar van leren.
Zo gaat het in de festivalverslagen gelukkig niet meer enkel over de muziek – geen mens gaat nog naar festivals voor de muziek – maar over het evenement, de beleving en de sfeer, en daar is mode nu eenmaal een bepalende factor in. Zo lazen wij in een kritische bijdrage: “De songs misten hun doel, maar ze had haar zwarte balletpakje aangetrokken.” Misschien wordt de klapmuts wel hét hete modeaccessoire van de zomerfestivals in 2010. En wil u ons nu excuseren, wij moeten nog wat onbenullige pleziertjes najagen.