Onlangs schreven we een zeurderige column over het gebrek aan engagement bij de hedendaagse lichting ‘avant-garde’ muzikanten. Onze ergernis was het resultaat van een Facebookwall vol anti-Thatchersongs, terwijl we ons hooguit twee liedjes voor de geest konden toveren die op hoogstaande wijze fulmineren tegen wat er misgaat in 2013.
Maar toen was daar die eerste halve lentedag en begon het ons te dagen: er worden misschien geen protestsongs meer geschreven die de mannen aan de macht zenuwachtig maken, maar de manier van werken is – mede dankzij dat door de entertainmentbusiness zo verfoeide en onderschatte internet – radicaler dan ooit. Misschien zit het protest niet meer in het product (de muziek), maar in de manier van werken.
Het aanbod aan obscure geluiden, mooie uitgaven en afwijkende formats (de cassette! de vhs-tape als geluidsdrager!) is nooit zo groot geweest als vandaag. Wie tweehonderd euro spaart, over een internetverbinding en een gezonde dosis branie beschikt, kan in no time een eigen label oprichten.
We denken spontaan aan een lichtjes weggeregende zondag een paar weken geleden, toen we hier in de buurt een Hare Akedod cassette gingen kopen bij de muzikant thuis. Mooie elektro-akoestische drones, kraakhelder geluid. Oplage 77 exemplaren, kostprijs vijf euro. Niet bepaald een businessplan waar Mss Thatcher haar pruik voor zou afnemen, maar de eerste bestellingen waren wél op de post: lekker aan een internationale community werken, van Shanghai tot Berlijn.
Ander voorbeeld: in een bos op de Antwerpse linkeroever staat een bungalow – De Audioplant – waar je een hele avond geëntertaind wordt voor vijf euro, tweegangenmenu incluis. Onlangs nog een rücksichtlose improset gehoord van het Evrard-Gebruers-Stadhouders trio. Hier werd heerlijk onprofessioneel niét naar het kostenplaatje gekeken. Uit goesting en onversneden liefde voor muziek. En omdat ze daar simpelweg te veel energie hebben om een hele avond in het licht van een televisietoestel te vegeteren. Het mooiste van al: niet alleen ‘cultureel verantwoorde’ muziekofielen kwamen de freejazz savoureren, maar ook ‘gewone’ mensen van de woontorens in dit tot voor kort culturele niemandsland.
Ook in dit nummer van Gonzo (circus) een paar succesverhalen van DIY anno 2013. Ian Hicks van Mordant Music (p. 74) en Stephen Bishop van Opal Tapes (p. 82) vertellen hoe ze elk op hun eigen manier dat kostbare gedachtegoed in leven houden. Geen cassettespeler meer? U wil gewoon rocken? De Gentse jonge honden van Hessian (p. 17) hebben net een contract getekend bij Southern Lord.
Collega (dv) heeft een minder zwart-wit wereldbeeld dan ondergetekende. Hij heeft het over ‘Content Curation Marketing’ (p. 36), en hoe dat tot gênante situaties kan leiden, maar net zo goed best eerbaar kan zijn.
Geen ambitie om zelf een label op te richten en toch zin om zelf iets te doen? Als u abonnee bent heeft u geluk, want dan krijgt u bij deze Gonzo (circus) onze extra ‘Klankstappen’ publicatie, met acht geluidswandelingen door steden in België en Nederland.
Voorwaarts, mars!