Bij Gonzo (circus) #105

Dat een mensenleven kwetsbaar is, wisten we al, maar door verschillende voorvallen de afgelopen weken zijn we daar nogmaals op een pijnlijke wijze op gewezen. Tegelijkertijd werpt dat ook een speciaal licht op het feit dat het dit jaar twintig jaar geleden is dat Gonzo (circus) werd opgericht, een bijzondere prestatie. We vieren dit heuglijke feit relatief bescheiden, daar we de confetti van Gonzo #100 nog in onze haren hebben. Een mens kan tenslotte niet blijven feestvieren – al grijpen we wel zo veel mogelijk gelegenheden aan om een glas te heffen. De eerste keer zal op 16 september tijdens het Incubate-festival zijn; klinken we daar? Of bij het concert van Owen Pallett in het Muziekgebouw aan ‘t Ij op 8 november?
Het ouder worden – of gewoon: het leven zo veel mogelijk genieten – betekent ook af en toe (kleine) bakens verzetten en tegelijkertijd kritisch blijven naar jezelf. Een van de kleinere bakens is het papier waarop we Gonzo (circus) drukken: het huidige is witter, waardoor met name het beeld beter tot zijn recht komt.
Ook vragen we periodiek onze lezers wat ze van ons vinden. Dat valt over het algemeen gelukkig zeer goed mee (pagina 15), al worden er ook (terechte) kritische noten gekraakt. Die nemen we ons dan ook zo veel mogelijk ter harte. Van daaruit proberen we verder te groeien, zowel kwantitatief (wat ons lukt, waarvoor dank, beste abonnees), alsook kwalitatief.
Dat betekent dat we open moeten blijven staan voor (nieuwe) invloeden vanuit en tegelijkertijd (zeer) kritisch moeten zijn naar onze omgeving: maatschappelijke ontwikkelingen, de pr-machines van kleine en grote (media)bedrijven, en overheden (pagina 28).
Eigenlijk onderstreept dat enkel de waarde van datgene dat we met Gonzo (circus) al twee decennia doen: eigenwijs ons eigen plan trekken, laten zien dat er alternatieven zijn, dat eigen initiatief en samenwerken met gelijkgezinden loont. Dat is een attitude die eveneens geldt voor onder meer cultuuromnivoor Steven Wilson (pagina 16), sludgemeesters Weedeater (pagina 40), popmuzikant Owen Pallett (pagina 18) en pianist Nils Frahm (pagina 33).
Een voorbeeld van de samenwerking tussen Gonzo (circus) en het culturele veld, is de neerslag van de Panels-manifestatie (vanaf pagina 51), die inhoudelijk perfect aansloot bij ons blad. Vanwege het internationale karakter van de (apart vormgegeven) publicatie, uitzonderlijkerwijs een bijdrage in het Engels. En met een extra Panels-cd!
Wie zich in het samenspel van grote (natuur)krachten op boven beschreven wijze voldoende serieus neemt, zal ons inziens in ieder geval dagelijks met een gerust gemoed in de spiegel kunnen kijken.

Voor de redactie,

(gh)

ps1: de aangekondigde Panels-cd hou je nog te goed van ons en ontvang je samen met Gonzo (circus) #106.

ps2: onze hoofdredacteur was zo enthousiast over het nieuwe papier voor Gonzo (circus) dat hij het al meteen aankondigde in het editoriaal. Helaas is het nog even wachten tot begin 2012.