Editoriaal bij Gonzo (circus) #103
Muziek en zakencijfers: het blijft een (wrange) combine waarbij onheilstijdingen dikker gezaaid zijn dan jubelverhalen. Jaar na jaar blijven de inkomsten dalen en die trend lijkt, volgens zij die het menen te weten, onomkeerbaar. Naar eigen schatting verloor de muziekindustrie vorig jaar 1,7 miljard euro aan inkomsten. Of een omzetdaling van maar liefst 8,4 procent, aldus de internationale muziekfederatie IFPI. In 2010 werden ruim veertien procent minder exemplaren verkocht dan het jaar voordien. Digitale verkoop, vaak aangehaald als dé reddingsboei voor de industrie, kon ook ditmaal niet alle meubelen redden.
Hoeveel winst de industrie dan nog wél kon optekenen, is minder eenvoudig te achterhalen, maar ach er is al genoeg honger en onrecht in de wereld. Laat ons dit potje alvast toegedekt houden. Met cijfers mep je zelfs een olifant tegen de grond, dus wat zou het…
Laat ons de zaken ook eens met een positieve(re) bril bekijken. Niet per se een roze, maar toch zo’n gek modelletje. Want in plaats van steeds maar te hameren op diezelfde blauwe plek is het hoog tijd om eens stil te staan bij muziekfanaat (m/v) die nog wel zuurverdiende centen over heeft voor een mooi afgewerkt product, ook al was de gratis muziek maar één muisklik verwijderd.
Zou het dus niet eerlijker én slimmer zijn om – we temperen ons naïef enthousiasme voor een keertje niet – uitgerekend die Mohikanen die anno 2011 nog steeds cd’s en/of vinylplaten kopen te bedanken voor hun loyaliteit ? Om bijvoorbeeld van elke dag een Record Store Day te maken. We zeggen maar wat…
Stop dus die verloren achterhoedegevechten tegen het illegaal downloaden en behandel die laatste traditionele consumenten niet langer als slaafse melkkoeien, maar beloon ze voor hun trouw en klandizie. Het is maar een voorzichtige suggestie, maar hou op met die zogenaamde gelimiteerde (sic) edities of dure heruitgaven (van heruitgaven). Daarvan krijgt die trouwe klant alleen maar constipatie. Een cd die vandaag vijftien euro kost en drie maanden later gedevalueerd is tot minder dan de helft, is ook behoorlijk nefast voor de feestvreugde. En om dat plezier, daar draait het immers om.
Dat het namelijk ook anders kan bewijzen bijvoorbeeld nog massa’s kleine, onafhankelijke labels als ConSouling Sounds of Tonefloat, dat door middel van een achtdelige luxueuze én betaalbare vinylbox in het omvangrijke oeuvre van vidnaObmana duikt. Meer passie en artistieke eigenzinnigheid, los van puur commerciële motieven, ook bij een instituut als Low, nieuwkomers Suuns en een cultartieste als Bridget Hayden.
Beschouw dit woord vooraf dan ook als een warme oproep tot koesteren. Er wordt al genoeg gekankerd.