- prijzen zijn slecht
- kosten zijn goed
- transparantie is beter
- (sic) – Illustratie: Jet Van Zwieten
“Dinges komt naar ginder” (alle kranten)
Opiniemakers zien de toekomst van de klassieke media somber in: dankzij de sociale media zijn we immers continu en helemaal gratis op de hoogte van alle nieuws, inclusief opiniebijdragen en foto’s. Dat is, zo lijkt het toch, kort samengevat de rol van de media. Maar daarmee doen we ze tekort. De klassieke media helpen immers om het kaf van het koren te scheiden, om de essentie te filteren uit de onophoudelijke stroom aan informatie, en deze informatie te duiden. Omdat je onmogelijk in je eentje kunt bijhouden wie waarheen gaat en waarom, houdt de krant in jouw plaats overzichtelijke lijstjes bij. Zo kom je te weten dat er een horecazaak (!) die koffie (!) schenkt naar een stad (!) ‘komt’ (sic), maar ook welke artiesten er naar de grote festivals komen. Kortom, de weetjes met nieuwswaarde. Je zou natuurlijk kunnen zeggen: laat die festivals gewoon zelf een lijstje publiceren op de advertentiepagina’s. Maar die leest niemand en kosten bovendien geld, dus dat zou een beetje gek zijn in deze tijden van crisis.
“Openingsuren omruilkassa” (website Pukkelpop)
In crisistijden steekt ook het fenomeen van de ruilhandel opnieuw de kop op. Om te voorkomen dat deze parallelle markt misbruikt wordt door woekeraars, heeft Pukkelpop een uitgekiende procedure uitgewerkt. Volledig kosteloos nemen zij de rol van broker op zich tussen de partijen van vraag en aanbod. Meteen werd de infrastructuur nog wat uitgebreid: naast een heuse omruilkassa (met openingsuren – elke zichzelf respecterende kassa heeft openingsuren) is er ook een heuse omruilbrievenbus. Zo hoef je geen geld uit te geven aan postzegels: je neemt gewoon de trein naar de pukkelweide en dropt je pukkelticket in de pukkelbus. En wie weet ben jij enkele weken later wel de trotse eigenaar van een terugbetaald festivalticket!
“Mening van Pukkelpoppers belangrijker dan ooit!” (website Pukkelpop)
Die is inderdaad belangrijk, want, zoals de website aangeeft, 20.000 mensen (verder: Pukkelpoppers) stuurden hun verlanglijstje door. Ze worden aldus een drukkingsgroep met een concreet eisenpakket, en die krijgen nu eenmaal – ere wie ere toekomt – een koosnaam opgedrongen. Echt belangrijk worden ze pas als er met die belangrijke mening ook rekening gehouden wordt – maar te gek moet het nu ook weer niet worden.
“Natuurlijk kun je ook in 2012 met je caravan, camper of vouwwagen naar Lowlands komen. Je hebt dan wel een extra Camper Camping Ticket nodig (€52,25 incl. €4,75 servicekosten).” (website Lowlands)
Het is een bekend fenomeen: allerlei drukkingsgroepen klagen aldoor over ondoorzichtige prijszetting. Muziekfestivals geven als eerste het goede voorbeeld en gaan voor maximale transparantie. Wat je krijgt is niet één hermetische globale prijs, maar een optelsom van alle reële kosten die de ondernemers zelf moeten maken om het jou naar de zin te maken.
“Meestal weten we precies voor wie het geld is. En soms weten we het niet precies. Een restaurant bijvoorbeeld valt in de categorie ‘horeca’. Voor hen is het onbegonnen werk élk gespeeld liedje te registreren. Wij onderzoeken steekproefsgewijs welke liedjes in de horeca worden gedraaid.” (website Buma/Stemra)
Ook bij de auteursrechtenmaatschappijen kunnen ze tot op de eurocent juist berekenen hoeveel een Pukkelpopper dient te betalen voor het consumeren van muziek. Moeilijker wordt het echter om te bepalen wat er met al dat geld moet gebeuren. Daarom hebben ze bij Buma/Stemra het nuttige aan het aangename gepaard. Bij de Nederlandse auteursrechtenmaatschappij kun je namelijk je brood verdienen met het raden van liedjes op café. De geknipte job voor Pukkelpoppers die een spaarpotje willen aanleggen voor reservatiekosten, servicekosten, verzendingskosten, aanschuifkosten en vouwwagenkosten.
“Nur selten kann man einen derartig rasanten Aufstieg wie den des 23-jährigen Boris Daenen alias Netsky miterleben.” (Berlijnse metro)
Deze boodschap komt rechtstreeks uit de gerespecteerde Berlijnse underground, de bakermat van de elektronische muziek. En inderdaad, dun bezaaid zijn de deejays die – zoals in het filmpje te zien is – in staat zijn om tegelijkertijd te beatmixen en op enthousiaste wijze handjes te schudden van tienerfans.
“Mind the Gap” (Londense metro)
We zeiden het al: waarom zou je betalen voor advertentieruimte als er kanalen zijn om je reclameboodschap gratis te verspreiden? De Londense metro maakt sinds jaar en dag gratis reclame voor de al even gratis cd bij Gonzo (circus).
Deze column verscheen eerder in Gonzo (circus) #111