Interview: Arturo Kameya
Met de nieuwe tentoonstelling van Arturo Kameya, niet alleen over zijn thuisland Peru, maar over Latijns-Amerika in bredere zin, wil hij allesbehalve de problemen die daar spelen romantiseren. ‘Een belangrijk thema is hoe het leven is in een staat die op bijna elke manier faalt’, vertelt hij aan Maarten Buser. Zijn kennis over de geschiedenis van Peru wil Kameya inzetten om te kijken naar hoe het is om in het Westen te wonen. De tentoonstelling is tot 26 mei te zien in Marres te Maastricht. Het hele interview lees je in onze nieuwste editie.
Mobiele Curatoren Collectief: Matinée x Dauwtrip x Stitches
Voor Mobiele Curatoren Collectief zetten we de schijnwerpers op Johannes Mevis, Marie De Broeck en Pepijn Gyssels, die middels hun evenementen tijd en bevragen. Zo zoeken ze met hun slow music-brunches bijvoorbeeld graag de rust op: ‘In een wereld die alsmaar sneller en drukker wordt, is het juist ‘punk’ om op de pauzeknop te drukken’, vertelt Johannes Mevis aan onze schrijver Florian Strik. Hoe de organisatoren ook hun eigen invulling aan het (vroege) nachtleven geven, lees je in onze nieuwste editie.
Interview: Ka Baird
‘Bearings’, het nieuwe album van Ka Baird, is een ultieme test in intensiteit en uithoudingsvermogen. Het is een album met een zware emotionele lading, vertelt hen aan René van Peer. Het album werd geïnspireerd door het jaar waarin hen voor hun moeder tot aan haar dood zorgde. De tracks van het album, ieder genummerd van ‘Gate I’ tot ‘Gate IX’, representeren tussenstations tussen dood en wedergeboorte. Lees erover in onze nieuwste editie.
Signalement: Vaag
De Belgische (post)punk/no wave-band Vaag laat zich vooral leiden door wat er toevallig op hun pad komt. ‘Zolang we ons maar amuseren’, vertelt gitarist Mich Decruyenaere aan Glen Van Muylem. Aanvankelijk nog terughoudend om op de planken te gaan staan, maakt de band inmiddels in het Belgische live-circuit furore met hun spectaculaire shows. Hun voornaamste doel? ‘Wij willen ‘punk’ terug in ‘postpunk’ steken: puur knallen met een stevige boodschap.’ Je leest het hele interview in onze nieuwste editie.
Harolds Hoofd Stuk: Wie wel heeft gediyt, wordt alom benijd
‘Wanneer jan en alleman zo’n beetje alles digitaal zelf kunnen maken, verliest do-it-yourself haar betekenis’, schrijft Harold Schellinx in zijn zesendertigste Hoofd Stuk. Een nieuwe betekenis van DIY moet dus gevonden worden. Hij doet een eerste aanzet door het woord te ont-kapitalen en het te hebben over diyen als iets wat je doet. Hoewel een doorwrochte geschiedenis van het concept ontbreekt, vindt Harold toch meer dan genoeg stof om over na te denken, en over te filosoferen. Een van de belangrijkste bevindingen: diyers opereren in de marge. Je leest het in onze nieuwste editie.
Bij_Voorbeeld: Zea
Arnold de Boer, bekend als Zea en als zanger en gitarist van The Ex, heeft een achtergrond in de culturele antropologie en filosofie. Reden om in zijn inspiratiebronnen te duiken. In de nieuwste Bij_Voorbeeld spreekt Peter Bruyn hem over De Boers muzikale luistergeschiedenis, van Sinéad O’Connor via Sonic Youth naar Aphex Twin, maar net zo goed over wat het werk van Hannah Arendt voor hem betekent. Je leest het hele interview in onze nieuwste editie.
Signalement: Karnabahar
De Utrechtse screamoband Karnabahar brengt jaren 1990/2000-screamo en folkmuziek samen. Een op het eerste oog onverwachte combinatie, die volgens de band echter helemaal niet zo onlogisch is. ‘Wanneer ik in Turkse of Arabische folk iemand saz hoor spelen, vraag ik me altijd af hoe het als screamo zou klinken als je het sneller zou afspelen’, vertelt bassist Tunç Atalan aan Justin Scholtze. Die fascinatie voor folk en hun behoefte om de Nederlandse screamoscene nieuw leven in te blazen, resulteerden in de ep ‘Insurrección de los Incontentables’. Je leest er meer over in onze nieuwste editie.
Signalement: Kneecap
Het Noord-Ierse trio Kneecap brengt al zeven jaar compromisloze politieke hiphop uit, grotendeels gezongen in het Iers. Vooral de laatste tijd gaat het drietal als een speer. Met een single met Fontaines D.C.-frontman Grian Chatten en een semi-biografische film in première op het Sundance-filmfestival, staat de schijnwerper meer dan ooit op de groep gericht. Als grootste inspiratiebron noemt de groep The Rubberbandits. Die legden de blauwdruk ‘om onbeschaamd Iers te zijn binnen hiphop. Of om in ieder geval jezelf te zijn,’ zo vertelt Kneecap in onze nieuwste editie aan Reinier van der Zouw.
Interview: Ragana
Als queer- en uitgesproken antifascistische blackened-doomband ziet Ragana zich buiten de traditionele metalscene staan. Open zijn over je standpunten is volgens de band van essentieel belang: ‘In deze wereld is expliciet stellen dat je antifascistisch bent noodzakelijk.’ Met hun nieuwste album ‘Desolation’s Flower’, waarbij opvallend genoeg de natuur een belangrijke inspiratiebron vormde, doet de band een sprong vooruit.
Bindwerk Kort: Gedachtespel
Deze boek- en filmselectie springt van hersenspinsel naar hersenspinsel.