Animal Collective laat het niet na om de luisteraar keer op keer te verrassen. Hun nieuwe album ‘Sung Tongs’ verlaat de chaos van eerdere albums en laat harmonie en melodie samengaan met een gezonde dosis gekheid. Avey Tare verklaart de verandering van koers, in een interview voor het eerst gepubliceerd in Gonzo (circus)#64 (augustus/september 2004).
Het hete zand is inmiddels flink afgekoeld. De golven hebben hun schuimkoppen verloren en kabbelen rustig het strand op en weer af, keer op keer die zelfde beweging. De schemering heeft plaatsgemaakt voor een door de maan verlichte nacht, duizenden sterren lichten op in de pikzwarte hemel. De vogels zijn muisstil, af en toe slaakt een doeroecoeli (nachtaap) een kreet, vleermuizen trekken gewapend met sonar op jacht. Het strand lijkt verlaten, al licht in de verte een vuurtje op. Een zwak licht dat flikkert tegen een donkere achtergrond. De zachte wind blaast de zang van twee gestrande vrienden over het eiland. Het zijn Avey Tare (David) en Panda Bear (Noah). Als Animal Collective dragen ze samen met Geologist (Brian) en Deakin (Josh) een diepgewortelde experimenteerdrang met zich mee. Maar dat betekent niet altijd onbeluisterbare muziek. ‘Sung Tongs’, hun nieuwe album, is, als je het ruim bekijkt, zelfs poppy te noemen. Het album creëert zeer effectief een gestrand-op-een-eilandsfeer. Psychedelische folkmuziek voor nachtelijke stranden. De chaos van hun eerder uitgebrachte albums ‘Spirit They’re Gone, Spirit They’ve Vanished’, ‘Danse Manatee’ en ‘Here Comes The Indian’ blijft verrassend achterwege. Er wordt zelfs een bepaalde mate van harmonie opgezocht. Sereen wordt het echter bij lange na niet, de muziek is gelaagd en biedt duizend-en-een perspectieven voor de luisteraar. De ambitieuze Avey Tare (David Portner) wil niet weten van stagnatie of gebrek aan inspiratie: “We drijven nu alweer weg van ‘Sung Tongs’.”
Totaal geflipt
De razendsnelle ontwikkeling die Animal Collective doormaakt is bewonderenswaardig. Vorig jaar keek ik nog vol ongeloof naar een optreden van ze in het Kunstencentrum te Hasselt. Black Dice was de hoofdattractie, maar die twee jonge knullen met hun akoestische gitaren en totaal geflipte maar perfect in harmonie gezongen teksten maakten indruk. Net daarvoor was ‘Here Comes The Indian’ uitgebracht en leek Animal Collective niet meer te stoppen. Dat succes heeft ze echter niet weerhouden een totaal anders klinkend album op te nemen. Folk met een flinke psychedelische toon. De samenzang is bezwerend, trippy en schijnbaar vredig. Onder invloed van ‘Sung Tongs’ kom je onvermijdelijk op dat strand terecht. Ver weg van alle, in de moderne wereld, geldende conventies.
Na een uitputtende tour besloten de leden even uit elkaar te gaan. De drang om muziek te maken liet echter niet lang op zich wachten. “De tour was erg zwaar, we hadden even genoeg van elkaar,” legt David uit, “Brian ging naar Tuscon om te studeren en het leek erop dat Noah er helemaal geen zin meer in had. Een pauze was onvermijdelijk. Na een paar maanden begonnen Noah en ik toch weer te praten over muziek. De eerste ideeën voor ‘Sung Tongs’ waren gecentreerd rond elektrische gitaren en drums. Die hadden we evenwel niet echt onder controle, we wilden ons bovendien meer op de melodieën concentreren. We lieten de drums achterwege en begonnen met akoestische gitaren te rommelen. We hadden beiden een kladblok bij de hand waar we songtitels, delen van coupletten en losse woorden en zinnen opschreven. Rond die woorden en zinnen maakten we een begin met een liedje. Zo werd de basis gelegd.” Zeer bewust geven ze hun ideeën vorm. Zo vrij als hun muziek klinkt, zo gefocust zijn ze bezig met het bewerkstelligen ervan.
Animal Collective is een visie, ze produceren alles zelf. Geen ander weet immers wat er in hun eigenwijze koppies speelt. Het is een ambitieuze methode die concentratie vereist. Die werd opgezocht in een klein huis in Colorado. “Ver weg, echt heel ver weg van alles,” zegt David, “We reden twee dagen in één stuk naar mijn ouders. Die wonen in die streek. Ik weet nog dat we onderweg naar Vashti Bunyan luisterden als de zon onderging. Schitterend. Ons huis had twee kamers, één kamer gebruikten we voor al onze apparatuur en in de andere kamer speelden we drie weken lang van ’s middags één tot ’s nachts één uur.”
Simplificatie
In die zeer actieve periode dreven ze steeds verder weg van de springerige sfeer die ‘Here Comes The Indian’ kenmerkt. Wat was daar de reden van? “‘Sung Tongs’ is pure simplificatie. Op ‘Here Comes The Indian’ raakten we verstrikt in een woud van apparatuur, wat leidde tot veel afleiding. We lieten voor ‘Sung Tongs’ bewust alle overtollige details weg. De intentie was zoveel mogelijk te vernieuwen en het verleden te laten voor wat het is, om zo verder te geraken.”
Die gedachtegang maakt het mogelijk dat de luisteraar elk moment kan worden verrast. Het album drijft op een ondergrond van poppy melodieën, verstopt achter geflipte harmonische zang en een woud van akoestische gitaartokkels. ‘Sung Tongs’ lijkt toegankelijker. Wil Animal Collective zo een groter publiek bereiken? “Toegankelijker? Dat woord komt niet eens voor in onze vocabulaire,” laat David weten, “‘Here Comes The Indian’ heeft ons erg veel goede publiciteit gegeven. We hielden er rekening mee dat ‘Sung Tongs’ niet aan zou slaan. Omdat het zo’n koerswijziging is. Voor ons telt alleen of wij er tevreden mee zijn en dat zijn we. Het opnemen van een nieuw album is altijd één groot avontuur. Het moment dat alles op zijn plaats valt, de melodieën, de zang en de teksten, dat is een magisch moment. Oké, ik kan me voorstellen dat een ritje op de rug van een zwarte panter avontuurlijker is, of zwemmen met krokodillen.”
Het Dierencollectief leeft voor het experiment, maar net als iedereen zijn ze opgegroeid met pop (Michael Jackson) en vaders muziek (Wings, Elton John). Ze hebben dan ook wel degelijk een mening over het poplandschap. We vroegen Avey Tare wat hij ziet als de mooiste en meest betreurenswaardige momenten in de popmuziek.
Mooiste momenten
- Ontwikkeling van de samplertechnologie
- N.W.A. – Straight Outta Compton
- The Beatles – Revolver
- Nirvana – In Utero
Meest betreurenswaardige momenten
- The Eagles
- Eric Clapton
- Aerosmith
- James Taylor
En wat denken ze over samenwerking met de volgende artiesten? Ofwel: Gonzo liet de fantasie de vrije loop en stelde enkele geschikte kandidaten voor:
-
Fennesz (bekend van zijn sfeervolle ruislandschappen)
“Dat zou leuk zijn maar ik houd niet meer zo van zijn glitchy computergeluid. ‘Endless Summer’ is echter nog steeds fantastisch, dus je weet maar nooit.” -
Michael Gira (ex-Swans voorman en recent verantwoordelijk voor de ontpopping van Devendra Banhart)
“Geen idee, ik ken zijn muziek niet echt.” -
Vashti Bunyan (folklegende)
“Zeker weten! We hebben al eens samengewerkt en dat was ongelooflijk mooi.” -
Brian Wilson (Beach Boys mastermind en langzaam weer verschijnend op het muzikale podium)
“Zijn dagen zijn wel geteld, hij maakt niet meer van die mooie muziek. Bovendien heb ik het beeld van hem dat hij erg hard en gemeen is in de studio. Dus liever niet!” -
Britney Spears (die ja)
“Jaaa! Ik denk dat haar muziek alleen maar beter kan worden door met ons samen te werken. Kunnen we ook allemaal samen dansen!” -
Devendra Banhart (getalenteerde folkzanger voor een nieuwe generatie)
“Hmm, misschien. Hij doet het zo fantastisch in zijn eentje dat het moeilijk wordt. Maar hij heeft een losse stijl, dus het zou kunnen werken.” -
LaMonte Young (grondlegger van het ‘minimalisme’)
“Als we de kans zouden krijgen een nieuwe structuur te creëren zoals hij gedaan heeft met zijn Dreamhouse project dan absoluut! Zijn sound environments zijn fascinerend en we kunnen alleen maar dromen dat we dat ooit voor elkaar krijgen.”
Meer info
Meer lezen ?
Koop Gonzo (circus) #64 via de webshop
www
www.myspace.com/animalcollective
myanimalhome.net
www.fat-cat.co.uk