Afgelopen weekend was er nog de eerste editie van het gezapige familiefestival Summer Swing op de weide van Kiewit. Vanaf donderdag is het weer alles Pukkelpop wat de klok slaat. Zoals u ondertussen gewoon bent ook weer te volgen via deze blog.
De afgelopen dagen zonderden we ons af, doken in de affiche van Pukkelpop en komen nu weer boven water met vijf supertips voor elke dag van het festival.
Donderdag 14 augustus
Perfect Pussy
Waarom u Perfect Pussy op Pukkelpop moet gezien hebben kon u hier al lezen. We zijn dan ook niet minder dan benieuwd of Meredith Graves en haar band erin slagen om de belofte waar te maken. Benieuwd ook wat er deze keer kapot gaat. Oh ja, nog één tip: als je via google vooraf zoekt naar een foto van de band vergeet dan niet achter de zoektermen ‘Perfect Pussy’ de woorden ‘band’ of ‘music’ toe te voegen. Het resultaat is anders nogal NSFW.
(Marquee, 14u45 – 15u10)
Forest Swords
In Gonzo (circus) #121 kon je nog een interview lezen met Matthew Barnes, de (toen behoorlijk vermoeide) man die schuilgaat achter het pseudoniem Forest Swords. In de luistertest die we hem voorschotelden kwam muziek aan bod die hem op één of andere manier heeft beïnvloed: van punk naar psychedelica, dub en elektronica. Samen met zijn vaste bassist weeft hij al die invloeden op het podium tot een zeer spannend geheel. Dat bewees hij onder andere ook al op Sonic City en de dag van het interview in Brussel.
(Castello, 16u55 – 17u40)
Gruppo Di Pawlowski
Vorig jaar doorbrak Mauro samen met zijn troepen de tot dan geldende traditionele ‘Vloek van de Vrijdag’ op Pukkelpop. Het meta-theater dat hij toen samen met zijn kompanen opvoerde was één van de hoogtepunten van Pukkelpop 2013. Toen hadden ze nog geen plaat uit. Ondertussen trokken ze naar de Electrical Audio studio in Chicago om onder leiding van levende legende Steve Albini ‘Neutral Village Massacre’ op te nemen. Reden genoeg dus om het asociale feestorkest van Mauro opnieuw uit te nodigen. Wees gewaarschuwd want de band staat scherp. Dat bewezen ze onlangs nog tot bloedens toe op Boomtown in Gent!
(Wablief?!, 19u25 — 20u10)
Atomic Bomb! The Music Of William Onyeabor
Het gebeurt niet zo vaak, maar we willen soms al eens een dansje placeren op een festival. Liefst van de iets schevere soort. Dit optreden lijkt ons daarvoor de uitgelezen kans. William Onyeabor was een haast vergeten Nigeriaans funkmuzikant die van 1978 tot 1985 acht albums uitbracht met daarop een mix van afrofunk en disco. David Byrne van Talking Heads was zo geïntrigeerd door de muziek van Onyeabor dat hij vruchteloos contact zocht met de man. Die had zich als Born Again Christian en molenaar volledig teruggetrokken uit de muziekwereld, zo bleek uit een documentaire van website Noisey. Het label van Byrne, Luaka Bop, mocht in 2013 wel als eerste een compilatie uitbrengen van zijn werk. Een nu is er ook een supergroep die de muziek van de man uitvoert. In de rangen van die band vinden we onder andere Sinkane, Money Mark (Beastie Boys), Pat Mahoney (LCD Soundsystem), Jas Walton (Antibalas) en Alexis Taylor (Hot Chip) terug. Genoeg talent dus voor een fijn feestje, lijkt ons!
(Marquee, 21u40 – 22u30)
Slowdive
De reüniegolf van de laatste jaren blijft maar aanhouden. Dit jaar is het vooral de reünie van Slowdive die in het oog springt. De dromerige shoegaze van de band rond Neil Halstead en Rachel Goswell maakte de afgelopen maanden indruk op het Primavera Festival en Best Kept Secret. Onze (swat) was danig onder de indruk van het glorieuze concert dat ze gaven op dat laatste festival. Hier krijgen ze in principe de juiste plek en het perfecte tijdslot om dat minstens te evenaren.
(Club, 23u50 – 00u45)
Op donderdag kijken we ook nog uit naar de winnaar van het hiphop duel tussen de jonge vernieuwers van Young Fathers en de iets bezadigder heren van Outkast. De psychedelische eer wordt op de eerste dag hoog gehouden door Temples. Eerder op de dag duikt Dennis Lyxzén op in Kiewit. De naam zegt u misschien niets. Maar het feit dat het frontman was van Refused én The International (Noise) Conspiracy zou voldoende moeten zijn om ervoor te zorgen dat ook u opduikt in The Shelter om INVSN te checken. Nog één tip zijn garagerockers Black Lips. Eind mei zorgden ze nog voor een passend orgelpunt van drie uitstekende dagen op het Primavera Festival in Barcelona.
Vrijdag 15 augustus
XXYYXX
Als het ons lukt staan we op vrijdag op tijd in de Castello voor de wonky experimentele lo-fi elektronica van jongeling Marcel Everett. Liefhebbers van Burial, The Weeknd of de abstracte James Blake weten ook waar naartoe. Ideale ontwaakmuziek na waarschijnlijk weer een goede nachtrust. Daarvoor beschikken we met de gonzocrew ook dit jaar weer over dat Hasseltse stadskasteel.
(Castello, 12u55 – 13u35)
Actress
Na XXYYXX blijven we nog even hangen in de Castello voor de abstracte experimentele elektronica van Actress. Volgens onze (ks) was Darren J. Cunnigham allesbehalve overtuigend op de afgelopen Bozar Night. Zijn platen blijven echter meer dan de moeite. Benieuwd dan ook wat het hier wordt. Wij hopen alvast op een klinkende revanche.
(Castello, 14u15 – 15u00)
Neneh Cherry with RocketNumberNine
Neneh Cherry is veel. Heel veel. Een wereldster zonder kapsones. De (geadopteerde) dochter van freejazz-god Don Cherry. De coolste grootmoeder die ooit op Pukkelpop speelde en nog zal spelen. De eeuwige muzikale heldin van onze (sb). De muzikante die altijd blijft zoeken naar nieuwe wegen in haar muzikale oeuvre. Zo was er twee jaar geleden The Cherry Thing, haar uitdagende samenwerking met de speedjazz Noren van The Thing. Een album dat onterecht bijna over het hoofd werd gezien. Afgelopen jaar sloeg ze helemaal terug met haar ‘Blank Project’, een samenwerking met de jonge snaken van Rocketnumbernine. Op haar vijftigste is Neneh sterker dan ooit. Dat bewees ze op 3 maart jongstleden in de kleine AB-club. Niet te missen!
(Castello, 20u20 – 21u05)
Thurston Moore
Moeten we Thurston Moore nog voorstellen? Een kwart van Sonic Youth, de man achter het fijne Ecstatic Peace-label, de man die er eeuwig blijft uitzien als een puberende slungel. Een paar weken geleden stond hij nog in Genk op het Absolutely Free Festival. Hier ztreedt hij aan met zijn nieuwe band. En die is bevolkt met goed volk want Steve Shelley (Sonic Youth) zit aan de drums. Verder maken ook nog Deb Googe van My Bloody Valentine en zijn Engelse maatje James Sedwards deel uit van zijn band. Met die laatste stond hij ook al in Genk. Veelbelovend alvast.
(Club, 21u40 – 22u30)
The War On Drugs
Een van de indierockplaten van het afgelopen voorjaar is ‘Lost In The Dream’ van Adam Granduciel en zijn band, The War On Drugs. Als er geen technische kink in de kabel komt moet dit het concert van de definitieve doorbraak in België worden. De locatie en het tijdstip kloppen perfect voor de psychedelisch uitwaaierende Bruce Springsteen-achtige rock van de band. Ons kunt u herkennen aan de gebalde vuist in de lucht tijdens ‘Burnin’ en de betraande ogen tijdens ‘Red Eyes’.
(Club, 23u45 – 00u45)
De laatste jaren leek er wel een vloek te liggen op de vrijdag van Pukkelpop. Telkens was dat de dag waarop we het weer even niet zagen zitten wegens te weinig echte uitschieters. Op papier zou dat dit jaar toch anders moeten zijn. Want voor Moore en Granduciel kun je in de Club al gaan kijken naar Kurt Vile en zijn Violators. Tussen Thurston Moore en The War On Drugs vallen we bij Gonzo (circus) weer even van onze troon en kijken we uit naar The National. In al die jaren zagen we daarvan nog maar één slechte show. En dat lag niet aan de band, maar aan duizenden luid kwekkende dronken Spanjaarden. Straffe Belgische bands ook op vrijdag met shoegazers Tubelight en het Gentse duo Madensuyu. De innemende Sharon Van Etten liet op Primavera duizenden jongens- en meisjesharten smelten. Benieuwd zijn we ook naar nieuw werk van folkies Other Lives. Het scheefste feestje van Pukkelpop is te vinden bij Omar Souleyman. Alleen jammer dat hij zo vroeg moet aantreden. De strafste elektronica van de dag zou uiteindelijk zo maar eens kunnen komen van James Holden.
Zaterdag 16 augustus
Big Ups
‘Eighteen Hours Of Static’, het debuut van het New Yorkse kwartet duurt geen half uur. Meer hadden ze ook niet nodig om indruk te maken met hun fameuze lappen noiserock. Muziek die geurt naar het betere werk van The Jezus Lizard of Pissed Jeans. Naar wat we vernamen was hun show afgelopen voorjaar in de Hasseltse MOD behoorlijk indrukwekkend. Benieuwd of ze het ook kunnen waarmaken op dit relatief grote podium en dit vroege uur. Beetje vreemd ook dat ze drie dagen eerder niet mogen spelen in een zaaltje in Luik. De logica hierachter ontgaat ons eerlijk gezegd een klein beetje.
(Marquee, 12u30 – 13u10)
Little Trouble Kids
Het Gentse koppel Eline Adam en Thomas Werbrouck trok voor hun nieuwe plaat drummer Jonas Calu aan. ‘Haunted Hearts’ werd het beste album dat ze al maakten. Op plaat hoorden we echo’s van EMA en de donkere slagschaduw van Chelsea Wolfe. Het universum dat ze oproepen is donker, fragiel, afgekloven en leeg. Voldoende om ons te overtuigen om nog eens naar het kleine Vlaamse reservaat op Pukkelpop te trekken.
(Wablief?!, 14u25 – 15u05)
Bill Callahan
Jarenlang ging achter het pseudoniem Smog Bill Callahan schuil. Afgelopen voorjaar zorgde de treurwilg tijdens zijn concerten in Brussel en Amsterdam voor koude rillingen. Hij leverde met ‘Dream River’ zijn meest ‘optimistische’ plaat ooit af. De hoofdtoon mag dan misschien iets minder bitter en donker geworden zijn. Maar dat weerhoudt hem er dus niet van nog altijd topconcerten af te leveren. Gezien zijn statuut had hij misschien wel een paar plaatsjes hoger gemogen op de affiche.
(Club, 15u25 – 16u10)
Darkside
Onze Chef Tournel was lyrisch over hun optreden tijdens het afgelopen Dourfestival. Net als tijdens Primavera presenteerden Dave Harrington en Nicolas Jaar het om de strafste elektronische act van het moment te zijn. Psychedelica en avant-garde elektronica vermengen zich tot het meest broeierige en van het spannendste wat er op dit moment op een podium te vinden is. Improviserend knoppengedraai dat niet alleen spannend is om naar te kijken maar ook om naar te luisteren. Straf!
(Marquee, 20u45 – 21u45)
Portishead
Twee jaar geleden ontstond er kleine stormloop op tickets toen het legendarische Portishead in het Rivierenhof aantrad. Logisch ook gezien de ideale locatie. Vorig jaar waren ze ook één van de toppers op de eerste editie van Best Kept Secret. Volgens onze (sw) geen routine, maar puur vakwerk. Hun laatste album, Third, dateert uit 2008. Hier en daar wordt gefluisterd dat er nieuw werk in de maak is. Dat is afwachten. Feit is dat de band hier revanche kan nemen voor hun vorige passage op een groot Belgisch festival. Daar werden ze een beetje weggekeken door verveelde Coldplay-fans.
(Marquee, 22u45 – 23u45)
Omdat we ons ook op deze laatste dag nog een beetje willen bezighouden tussendoor gaan we de dubstepjazzsoul van Submotion Orchestra ook even checken. Later op dag laten we onze oren ook even uitspuiten door de psychedelische doommetal van Uncle Acid & The Deadbeats en de heavy stoner van Red Fang.
Normaal gezien zeuren we in deze jaarlijkse voorbeschouwing ook een beetje over de dingen die we missen op de affiche. Zo kent u ons. Missen we weer een aantal dingen die we graag hadden gezien? Natuurlijk. Waarom staan bijvoorbeeld Chelsea Wolfe, Slint, Liars, Clipping., Sleaford Mods, Ought, Andy Stott of Lee Gamble niet op de affiche terwijl ze wel in de buurt zijn? En ja, dat zal deels weer te maken hebben met andere festivals, maar toch vinden we dat jammer. Is het trouwens geen tijd dat er terug wat meer aandacht wordt besteed aan de extremere hoeken van het muzikale landschap in genres als Black Metal? Maar als we erin slagen om de helft van wat hierboven aan bod komt te zien zullen we toch alweer blij zijn als het jaarlijkse vuurwerk knalt boven onze hoofden.