Er zijn maar een handvol “grote” festivals in België en Nederland waar je als muziekliefhebber nog echt ontdekkingen kan doen. Eén daarvan is Dour. In de meeste gevallen is het voor een organisator verstandiger om resoluut te kiezen voor het grote publiek, dan wel om aan zijn puriteinse muziekprincipes vast te houden. Op de een of andere manier slaagt Dour Festival er al jaar en dag in om zich als onbetwiste uitzondering op de regel te manifesteren.
Donderdag 17 juli
Dat wordt meteen duidelijk wanneer je een blik werpt op de affiche. Op donderdag zorgen Darkside (die we eerder al bespraken), Bonobo en Gramatik ervoor dat de eerste nacht al dansend kan worden ingezet. En dat op deuntjes die zich bij zowat iedereen nu onderhand wel een keer of zevenentachtigduizend een weg door de gehoorgang hebben gebaand: bewust (voor de kenner) of onbewust (voor de fréquenteur van het hippere etablissement).
Voor de liefhebbers van het meebrulbare gitaargeweld valt er – op Blood Red Shoes – na, niet zo heel erg veel te beleven op donderdag. Wie trouwens nog niet overtuigd was dat dit Britse duo tot meer in staat is dan het concipiëren van lichtmelige meestampers, hoeft alleen maar even deze twee-minuut-durende energiebom te ondergaan. De clip werd geregisseerd door Anton Coene, overigens. U wellicht beter bekend als huisfotograaf van onder meer Trixie Whitley en Kapitan Korsakov.
Verder op deze eerste dag: met Future Islands, Mount Kimbie en Son Lux enkele hypes van het moment; met Leaf House een eerste Belgische band; met Trash Talk gitaargeweld van het minder meebrulbare soort; en met The Slackers de obligate ska-act.
Vrijdag 18 juli
De headliners van dag twee (o.a. Paul Kalkbrenner, Within Temptation, Gentleman en Raekwon) zijn niet meteen aan ons besteed. Gelukkig heeft de Doursite een scroll-functie, en zagen we dat ook onder meer Band of Skulls, The Notwist en Psycho 44 zullen aantreden op vrijdag. La Smala (Brusselse rap) en Igorrr (experimentele elektronica) zien er evenzeer interessant uit, al zijn we er niet van overtuigd dat ze ons in nuchtere toestand een ganse set lang zouden kunnen boeien. Maar daar kan natuurlijk iets aangedaan worden. Niettemin zijn het acts als Apaches (Bluesrock uit Brussel), Bombay Show Pig (Indie uit Amsterdam) en Poldoore (Belgische Beats uit Loungemetropool Leuven) die het ons echt doen betreuren dat we op 18 juli andere verplichtingen hebben na te komen, tijdens de Gentse Feesten.
Zaterdag 19 juli
Op zaterdag wel een pluim voor de grote namen. Voor ons persoonlijk dan vooral voor Mogwai, Cypress Hill en Girls in Hawaii. Maar vooral ook een pluim voor de diversiteit van de line-up: veel onbekende namen voorbeluisterd en vaak onder de indruk geweest. De off beat hiphop van Shigeto en The Gaslamp Killer, de poppy indietronica van ULYSSE, de gehypete ambient van Forest Swords, de (post-)hardcore van Gallows en de indiepop van MLCD: stuk voor stuk op z’n minst interessant.
En dan zijn er natuurlijk die onterecht onbekende parels waar we sowieso al naar uitkeken: een poging tot het definiëren van de muziek van BadBadNotGood resulteerde op de Dour Festival-website in de successievelijke opsomming van de termen ‘jazz’, ‘downtempo’, ‘hip hop’, ‘instrumental’ en ‘experimental jazz’. Zelf voegen ze daar nog het label ‘post-bob’ aan toe. We stellen voor dat u gewoon zelf even luistert. Verder klinkt ook de postpunk van TRAAMS veelbelovend. Benieuwd of ze de verwachtingen live kunnen inlossen.
De prijs voor coolste bandfoto gaat in elk geval naar de mannen van Mountain Bike. Ze komen uit Brussel, draaien elkaar binnen op het podium, en daarenboven klinken ze nog leuk ook. PS: hun logo is een penis op een fiets. Interessant wordt het dus sowieso. En tot slot is er 65daysofstatic, natuurlijk. Enfin, ‘tot slot’ is niet de juiste term, want de Britten treden al aan om twintig voor vier in de namiddag. ‘Het volk uit hun tent lokken’ heet dat. Voor wie ze enkele maanden terug in de Ancienne Belgique niet zag, tenminste. Want daar passeerde hun album ‘The Fall of Math’ integraal de revue. Deze keer wordt het wellicht wat anders, al hopen we toch op iets minder vierkwartbeats en handgeklap dan toen we ze zelf voor het laatst ondergingen. En stiekem ook op een nummer uit ‘The Destruction of Small Ideas’. Ach, hoop doet leven zeker?
Zondag 20 juli
Zelf kennen we Fransman Quentin Dupieux het best in zijn hoedanigheid van filmmaker (check de begeesterende komedie ‘Wrong’ uit 2012 en het nog vreemdere ‘Rubber’ uit 2010). Maar de man maakt onder het pseudoniem Mr. Oizo ook uiterst beluisterbare elektroschijven, die hij in de nacht van zondag 20 op maandag 21 juli in Dour aan de man zal brengen. Andere (oude) bekenden de laatste avond: Tyler The Creator, Foreign Beggars en Blonde Redhead (wij zijn nog steeds een sucker voor ‘23’).
Verder op het programma: behoorlijk wat Franstalige rap, de ietwat brave psychedelica van Moaning Cities, de vrolijke Game Boy-geluiden van Ceephax Acid Crew, death metal van Loudblast en Brutus, de producer van wie de muziek nog meer plastiek klinkt dan de naam (Trippy Turtle), de – al dan niet terecht gehypete (we houden u op de hoogte) – Connan Mockasin en last but not least – ja, wij hebben een zwak voor schaars geklede vrouwen met vuile gitaren – Deap Vally (komend uit L.A. en de prijs voor ‘naam met hoogst mogelijk aantal dubbele interpretaties’ in de wacht slepend).
Kortom, alweer heel wat om naar uit te kijken deze editie. Wij hebben bewust maar een beperkt aantal namen op ons mentaal must see-lijstje gezet, want wie naar Dour gaat kan maar beter bereid zijn om te gaan waar het weer, het gezelschap en de roes hem brengt. Maar we zijn ervan overtuigd dat we aan de vooravond staan van alweer een geslaagde episode in de Dour-kronieken. Of die overtuigend gegrond is leest u binnenkort op de website van Gonzo (circus). En in afwachting: Douren!
Meer info: www.dourfestival.be