Er is iets heerlijk oubollig en huiselijk aan ‘Benny & Billy’. Met die naam alleen al zijn deze twee heren gedwongen tot een leven buiten de muzikale kantlijnen. Ook al klinken ze redelijk gewoontjes en braaf. Akoestische gitaren, zeemzoete melodieën, zonder weerhaakjes maar toch op je inbeukend. Het tikt voortdurend tegen je gevoelige snaar die soms te gevoelig strakgespannen staat. Zij noemen het zelf ‘vertraagde stilte in een muzikaal bokaal van pianostem en gitaargeluid’. Wij zouden het niet beter kunnen verwoorden.
Benny&Billy zijn nachtmuziek. Muziek voor wanneer de beats uitgedoofd zijn en je in de armen van de liefde voor één nacht verdwaalt. Zij zijn de katerblues die daarop volgt. Twee mannen die je ’s morgens uit je droevig liefdesdeken plukken, terwijl de zonnestralen met je tranen spelen. En je zo langzaam de wereld inblazen. Als het vruchtpluisje van een paardebloem. Zacht dartelend. Daarom dat de ene song ‘Lift You Up’ heet en een andere ‘Sleepy’ dat je als een jazzy nachtroes omarmt.
Ja, soms zijn wij zo wak als een weekdier. Dan zoeken wij naar de melodie in een popsong, hoe trager hoe liever. Dan vullen wij onze zakdoek met oude vergeten tranen en staan dan weer recht. Of wentelen ons nog eens in de weemoed die van deze songs spat. In een ingetogen zoektocht naar een niet herhalende fout.