Nog heel even wachten en dan is er het eerste album van Mon-o-Phone. Hoe het gaat heten? The Great Depression Of Mr And Ms Phono. En dat zijn? Koen Brouwers en Ciska Vanhoyland. Werd overigens tijd. Het tweetal uit Hasselt teert al het hele jaar op single Everything You Are. Lekker rauw nummer. Mét een geweldige videoclip. Het leverde Mon-o-Phone een selectie op voor Humo’s Rock Rally. Een finaleplek zat er niet in.
Vreemd. Althans, getuige de nummers die te beluisteren zijn op vi.be én de fragmenten van live-optredens die elders online zijn te vinden. Misschien is Mon-o-Phone zo’n typisch duo waar Humo later over zal schrijven dat de tijdsgeest er nog niet helemaal rijp voor was, daar in Vlaanderen. De rauwe rock van de twee past in ieder geval precies in de, in Nederland momenteel mateloos populaire, trend om terug te grijpen naar de Amerikaanse indierock van eind jaren tachtig en begin jaren negentig. Het Utrechts platenlabel Beep! Beep! doet er goede zaken mee. In Eindhoven wordt het begrip Eindhoven Rockcity er nieuw leven mee in geblazen.
Hoe Mon-o-Phone klinkt? Alsof PJ Harvey niet in Engeland maar in het noordwesten van de Verenigde Staten geboren is en ergens rond 1988 met haar vriendje vlucht uit Great Falls, Montana om het geluk te vinden in Seattle. Dat gaat met vallen en opstaan. Én met rauwe, emotionele rock mét drummachine (oké, ik geef toe: die past wat minder goed in het plaatje). Muziek die weerspiegelt hoe het tienerstel moet overleven in het economisch en ideologisch kille klimaat van de laten jaren tachtig. Goed, die ontberingen zijn voor Ciska en Koen vast onbekend, daar in Hasselt. Dat doet niets af aan de manier waarop het duo het indiegevoel van weleer nieuw leven inblaast. Doen ze goed. Heel goed, zelfs. Laat dat eerste album maar komen.