Veld_ver_Slagen is een nieuwe reeks over de ontwikkelingen in het veld. Gesprekken met de mensen achter de concertzalen, kunstencentra festivals en evenementen. Hoe doen zij hun werk en wat drijft ze? Hier vind je de antwoorden.
Het Brusselse Recyclart is meer dan een concertzaal/bar/restaurant. Het kunstencentrum is een dienstverlenende passage voor allerhande kunstenaars op weg naar hun creatieve doelstellingen. Dat is althans de strekking van de doelstellingen die netjes op de website zijn geformuleerd. Marc Jacobs is programmeur van het centrum.
Is het zo dat een festivalpromotor/programmeur zich tegenwoordig actief moet richten op minstens twee of meer kunstvormen om succesvol te kunnen zijn?
Jacobs: “Sinds het ontstaan van recyclart hebben we altijd disciplines naast elkaar gezet en gekruist; voor ons is dit een evidentie. Als kunstencentrum is het nu ook onze officile missie. Ok, het publiek heeft misschien wel eens zin om net iets meer dan een optreden te zien, maar vaak is het multidisciplinair aspect een goedkoop excuus om een breder publiek aan te trekken. Het wordt moeilijker om er echt iets coherents van te maken. Bij ons ligt het iets anders, omdat we over veel verschillende ruimtes beschikken die naast elkaar staan en die een natuurlijke interactie aangaan met elkaar. We hebben bv. veel ruimtes met een vitrine die zichtbaar zijn van buiten. De expos zijn zichtbaar en toegankelijk voor een partypubliek en vice versa. Daarnaast hebben we ook ruimtes voor artiesten in residentie (vooral beeldende kunstenaars) die we uitnodigen om aan ons programma mee te doen.”
Veel zalen worstelen met het ontwikkelen van een eigen unieke identiteit, iets dat vandaag de dag extreem belangrijk is als je een product wilt neerzetten. Hoe zijn jullie bezig die identiteit te ontwikkelen?
Recyclart heeft nooit de middelen gehad om aan marketing te doen. We zijn altijd op vrij naeve wijze bezig geweest rond kwaliteit. Dit levert op lange termijn een bepaald imago. We hebben altijd compromisloos geprogrammeerd, en dat wordt door zowel publiek als artiesten gemerkt en gewaardeerd. Non-marketing en simpele, duidelijke communicatie is de beste strategie op lange termijn.
Nu door het internet de gang naar de platenzaak minder snel wordt gemaakt lijkt een concert bezoeken de enige pure ervaring die je niet van het net kunt halen. Hoe zien jullie dat en hoe speel je daarop in?
Wij merken daar geen verschil in. Internet werkt positief op alle vlakken zoals het leggen van contacten, het publiek kan veel makkelijker de band op het net checken en met genoeg informatie naar een concert gaan.
De afgelopen twee jaar zie je veel jaren 1980-1990 bands optreden, vaak na een soort renie. Deze zijn populair en trekken nog steeds volle zalen. Hoe ga je als programmator om met die aanbiedingen? Vind je dat ze de doorstroming van nieuwe bands in de weg zitten?
Daar houden wij absoluut geen rekening mee. Nieuwe bands vinden altijd de weg naar Recyclart.
Hoe zie je de status van (freelance)programmatoren? Is die vergelijkbaar met de sterrenstatus die kunstcuratoren tegenwoordig hebben?
Geen idee. Het hangt van de persoonlijkheid af en hoe hij/zij zich profileert.
Maken jullie gebruik van Gonzo (circus) als tipgever/informatief medium en in welk opzicht gebeurt dat?
Absoluut. Ontelbaar veel bands die bij ons hebben opgetreden, worden regelmatig in Gonzo (circus) vermeld of staan op de Mind the Gaps.