Keulen viert feest. Conferentie C/O Pop is tien jaar geworden, platenlabel Kompakt twintig. Beide zijn belangrijk voor de cultuurscene in de stad. C/O Pop ving het vertrek van de muziekbeurs Popkomm naar Berlijn succesvol op. Inmiddels is de conferentie één van de belangrijkste van de wereld. Kompakt geldt als kwaliteitskeurmerk voor elektronische dansmuziek en schaart zich behaaglijk in een select rijtje van meest toonaangevende platenlabels voor dansmuziek.
De tiende C/O Pop gaat 19 juni van start in de Domstad. Kompakt pakt het hele jaar uit met speciale activiteiten. Een hele speciale is afgelopen maandag verschenen: Gregor Schwellenbach nam een hele rits klassieke nummers uit de Kompakt-stal onder handen en voorzag ze van een klassiek jasje. Dat pakt goed uit. Geen wonder. Kompakt en klassiek hebben iets met elkaar. Medeoprichter Wolfgang Voigt is klassiek geschoold en brengt met enige regelmatig stukken die klassiek, avant-garde en popcultuur met elkaar verbinden. Zijn ‘Rückverzauberung’-serie is daarvan het beste voorbeeld. Maar ook zijn werk als Mohn, samen met Jörg Burger, slecht grenzen. In het interview dat ik vorig jaar met hem voerde en dat verscheen in Gonzo (circus) #111 laat Voigt er geen gras over groeien: hokjes zijn wat hem betreft totaal irrelevant.
De keuze voor Schwellenbach als arrangeur is een logische. De multi-instrumentalist laat zich ook niet in hokjes vangen en woont in Keulen. Hij speelt vooral piano en contrabas en componeert voor theater, film en de bij onze oosterburen mateloos populaire hoorspelen. Kent ook het pianowerk van Voigt, dat hij vaker heeft gespeeld. Het omschrijven van label-klassiekers tot klassieke muziek past bij Kompakt. Niet alleen wijkt het af van de voor de hand liggende verzamelbox. Ook is het kenmerkend voor de humor die altijd aanwezig is bij Kompakt. Dat beeld wordt nog eens versterkt door Schwellenbach die op de persfoto strak in pak en met een ouderwets vormgegeven partiturenboekje met daarop ’20 Jahre Kompakt’ uitdagend de camera inkijkt.
Kompakt mag dan wel steeds doen alsof het zichzelf niet al te serieus neemt, de manier waarop er met muziek wordt omgegaan is dat wel. Ook op ‘Gregor Schwellenbach spielt 20 Jahre Kompakt’. Wat krijg je wanneer je techno uit techno haalt? Blijft er dan nog wel iets over? Is techno spelen op een piano niet als een zwart/wit-beeld van een werk van Paul Klee? Vragen die Schwellenbach zich stelde? Schwellenbach kiest niet voor de gemakkelijkste weg en besteedt zorg aan zijn herinterpretaties en kiest de uitvoerende klass
Schwellenbach dringt diep door tot in de kern van de twintig nummers. Hij kent elke noot, elke stilte van ‘Two Of Us’ van Supermayer en Closer Musiks ‘Departures’, om er twee te noemen. Dat laatste nummer krijgt een prachtige piano-uitvoering. Eerstgenoemde wordt gedragen door een klokkenspel dat het manische karakter van het nummer onderschrijft. En zo is elk van de twintig Kompakt-klassiekers een kunstwerkje op zich geworden. De essentie, de geest, van het origineel klinkt telkens door, maar Schwellenbachs interpretaties zijn gewaagd en mooi, soms zelfs bloedmooi. Zeker wanneer hij zelf piano speelt. De melancholie in ‘La Somme’ van Saschienne en ‘Marie’ in Closer Musik kan onmogelijk beter ten gehore worden gebracht. Prachtig verjaardagscadeau.
‘Gregor Schwellenbach Spielt 20 Jahre Kompakt’ is verschenen bij Kompakt en wordt gedistribueerd door N.E.W.S.
Bij het Britse webzine FACT vertelt Schwellenbach over zijn project. Er is ook een making of verschenen in videovorm, te zien bij Youtube.