STRP Festival, Zaterdag 4 April, Klokgebouw, Eindhoven Beukenlaan.
De lokatie van STRP (Strijp-S) is een enorm industrieel gebied waar Philips in de vorige eeuw uitvindingen heeft gedaan zoals de cassette, de CD en het video 2000 systeem. Een broeikas van technologie en een perfecte lokatie voor dit festival. Bij aankomst van het klokgebouw dreunen en kraken de muren flink van binnenuit, alvast een voorproef voor de avond, de oordoppen zijn meegenomen.
- Light Café
- Light Café
In de nog wat lege ruimte van de enorme zaal, zijn de dj’s van collectief 030303
(uit Utrecht) plaatjes aan het draaien, de welbekende brain-dance set die
goed aansluit bij deze algehele programmering van de tweede avond.
Het publiek loopt in grote getalen rond in Warp t-shirts of van desbetreffende
artiesten en lijkt deze avond bijna een eerbetoon voor dit label, gezien de muzikale alomtegenwoordigheid van knisperende electronica.
Enorme rijen voor de muntjes, (zelfs voor de persmensen) geeft het begin van zo’n
avond wel even een drempel maar daar komen we wel weer overheen.
In STRP 1 staat het publiek in de grote zaal staan gepropt, de (massaal) rokende en zwetende menigte gaat los op Squarepusher (Tom Jenkinson), met zijn strakke solo set met basgitaar laat zien waar hij als geen ander goed in is. Soleren over zijn eigen muziek in een razend tempo vertolkt hij nummers van zijn nieuwste album, denk aan Jaco Pastorius meets Squarepusher. Af en toe enkele passerende klassiekers uit het dril ’n bass tijdperk. Daarbij de uitermate fel groen gekleurde visuals waar menig mens scheel of hoofdpijn van zou kunnen krijgen, het voegt niets meer toe aan de muziek, die opzichzelf vlijmscherp maar vooral uitermate eigenzinnig is.
- Ceephax Acid Crew
Na het optreden van Tom staat zijn jongere broer Ceephax Acid Crew (Andy Jenkinson) in de andere zaal, klaar in de startblokken om een potje te raven, en hoe! Gewapend met zijn karakteristieke eight-bit geluiden, acid en technogabber is zijn set vanaf begin tot eind een waar fenomeen. Andy staat erbij als een klassieke raver en spreekt zo nu en dan het publiek toe met zijn bijna onverstaanbare zware accent, “Are you awwight?” Wij wel, we hopen jij ook. De zaal is vol en stroomt over, de sfeer hakt erin als een gabber die los gaat op een pil. Loodzware baslijnen staan bijna gelijk aan een typisch Ceephax
geluid. Het speelse imago van deze artiest is iets wat zeer goed aanslaat en bewijst het wederom dat deze stijl van de wat meer explosievere electronica zeker gemist wordt in hedendaagse dance cultuur. Waar komt toch deze oerkracht vandaan, de gebroeders Jenkinson, wat zat er toch in die pindakaas, of in hun lunchboxjes toen ze nog jong waren?
Terug naar de andere zaal waar Luke Vibert (nog iemand van het braindance hobbyclubje uit Cornwall en omstreken) staat de draaien, de welbekende hit’I Love Acid’ schalt door de ruimte die deels leegloopt, het is tenstlotte een sauna.Gelukkig weet Vibert met zijn platenkeuze hoe hij moet communiceren en het publiek tevreden stelt met muziek die de meeste kenners onder ons ook in de platenkast zullen hebben staan.
In de Brainport is er veel kunst te zien, bij het werk van Rejane Cantoni & Leonardo Crescente ‘Infinite Cubed’ staan veel mensen verzameld.Iedereen wil graag deze belevenis ervaren van oneindig gevoel, alsof je zweeft en even het heden verlaat.
- Infinite Cubed
Er zijn verschillende disciplines te zien, sommige installaties maken ook geluid wat een vanzelfsprekend thema is bij een deel van de tentoongestelde werken. Zoals bij Jeroen Holthuis (Biliquid) waar zacht sissende geluiden zich bewegen door een met slangetjes verbonden constructie, water in groene neon, voortbewegend als een soort racebaan.
De industriële omgeving maakt STRP een bijzondere ervaring, inhoudelijk en conceptueel verantwoord. Helaas zal bezoeker van dit geschreven artikel helaas al eerder moeten terugreizen naar A’dam en optredens van de rest van de nacht moeten missen. Aphex Twin en visuals met poepseks, neen dank u! Terug lopend naar het treinstation, bijna overreden door een wit busje wat achteruit rijdt, kan net op tijd uitwijken voor de auto, ik kijk naar binnen, redelijk verontwaardigd. Naast de bestuurder zie ik een man met toch wel een bekend gezicht, volgens mij is het Squarepusher. Glimlachend kijk ik in de ogen van één van mijn grote helden, beseffend dat een gesprek beginnen me geen optie lijkt, gezien ik de trein moet halen en de beste man in de auto zit op weg naar huis o.i.d. Hij glimlacht wel vriendelijk terug. STRP bedankt en tot de volgende keer.