Tijdens de vele Ultra- en punk evenementen die de afgelopen maanden in Nederland plaatsvonden, waren de Amsterdamse Wooden Constructions één van de hedendaagse smaakmakers. Hun opwindende en energieke performances waren onder andere te zien in W139 in Amsterdam, het Centraal Museum en tijdens Ultra2012-Einde in de Melkweg. Aan de reacties te oordelen heeft hun dat veel nieuwe fans opgeleverd. Die zullen nu heel blij zijn want het langverwachte debuutalbum People Now People is eindelijk uit.
Het album is te krijgen als, gratis, download en als echte langspeelplaat. Als ik zanger Gover Meit vraag waarom er voor deze combi gekozen is antwoordt hij: “We hebben bewust gekozen voor alleen vinyl. De cd voegt niet veel toe aan de internet download omdat er geen verschil te horen is tussen een download- of een cdtrack. Vinyl is gewoon een mooi product met die hoes en binnenhoes. Bovendien gaf ons label, Subroutine, ons de ruimte om zelf te kiezen wat we wilden.”
Op de hoes van de plaat staat de bandnaam geschreven als zijnde een sterrenstelsel in een oneindig heelal. “Het ontwerp is afkomstig van de IJslandse kunstenares Steinunn Jónsdóttir. Drie van ons hebben op de Rietveld academie gezeten, dus in theorie zouden we zelf in staat moeten zijn om onze muziek van artwork te voorzien. Maar in de praktijk monden ontwerpsessies bij ons altijd uit in knallende ruzies. We wisten daarom van tevoren dat we het hoesontwerp uit handen moesten geven. Steinunn Jónsdóttir kenden we nog van de kunstacademie; zij is heel bekwaam in het portretteren van het heelal.”
Het thema heelal verwijst volgens Gover Meist naar de Roland RE-201 of wel Space Echo. Van dit circa veertig jaar oude effectenapparaat is de band een grote fan. ”We wilden een ruimtelijk effect creëren en dat krijg je als je gitaren, drums en zang door de Space Echo jaagt.”
Maar de plaat verwijst ook naar de illustere Mexicaanse astronaut Pablo Cuancín. Deze choreograaf was ooit astronaut bij de NASA en heeft naar aanleiding daarvan een aantal dansen geschreven over het heelal en gewichtloosheid. Als het album op 12 juni in de Melkweg gepresenteerd wordt is hij precies 25 jaar dood. Dat klinkt als een leuk verhaal maar als ik op internet iets probeer op te zoeken over deze vergeten Mexicaanse held, blijft het opvallend stil. Dan maar goed opletten bij de albumpresentatie omdat de band op hun website belooft dan van alles over Pablo Cuancín te gaan vertellen.
Tenslotte vraag ik Gover Meit nog even naar de ervaringen die de band heeft opgedaan tijdens al die Ultra-evenementen. “We hadden wel een beeld van de muziekscène uit de jaren tachtig maar we wisten niet dat het Ultra genoemd werd. Voor ons was het als een warm bad. We moeten vaak onze muziek uitleggen maar tijdens de Ultraconcerten had het publiek snel door wat we deden. Het is ons wel vaker gebeurd dat we muziek aan het maken waren en dat we achteraf ergens op gewezen werden dat we niet direct kenden. Zo was het met Ultra, maar ik word bijvoorbeeld vaak vergeleken met Ian Curtis. Voor we met Wooden Constructions begonnen had ik nog nooit van hem gehoord. Maar dat krijg je als je tijdens het maken van nieuwe muziek terugkijkt in de tijd.”