Steeds vaker steekt in blogs, recensies en artikelen de term ‘post-dubstep’ de kop op. Eerder gebruik van dat voorvoegsel signaleerde soms het einde van de geldigheid van een genre – denk aan post-punk – maar even vaak lijkt het gemakzucht van hen die zich niet in beschrijvende bochten wensen te wringen wanneer ze muziek horen van iemand die het gebaande pad heeft verlaten. Dubstep is verre van opgebrand of leeggebloed, en de term ‘post-dubstep’ lijkt dan ook vooral een poging om de uitwaaierende invloed van het genre in één term te vangen. Zoals in het geval van Raime: een mediaschuw duo uit Londen, wiens ritmes en gebruik van zware, trage bassen afgeleid zijn van dubstep, maar waar net zo zeer de invloed van vroeg industrieel, techno en alle elektronische muziek er tussen in te horen is. Mits duister, want over de muziek hangt immer een donkere sluier. Hun naamloze debuut EP was een uitgesponnen tocht door de nachtelijke stad. Nummers met een nerveuze half step-beat, waaronder fragmenten van stemmen en vaag echoënde geluiden klonken. Op ‘Retread’ verliest een flard van een galmend koor het langzaam van verre sirenes. De tracks zijn spaarzaam zonder kaal te zijn, een formule die werd voorgezet op ‘If Anywhere Was Here He Would Know Where We Are’, hun tweede single van begin dit jaar.
Donker, sober, serieus; geen wonder dat de twee singles uitkwamen op een nieuw label uit Bristol met de naam Blackest Ever Black. Meer dan die twee releases heeft het label nog niet op zijn naam, maar via de site (adres onderaan dit artikel) is een drietal mixtapes te downloaden, waarop het label en Raime hun invloeden openbaren. Caroline K, Minimal Man, NON, Eyeless In Gaza, allemaal post-punk-artiesten uit de vroege jaren 1980 met een achtergrond in vroege industrial. Veelal goed bewaarde geheimen ook, muziek die nooit bekend werd buiten een selecte groep liefhebbers. Een lot dat, gelet op de beperkte oplagen, misschien ook Raime beschoren was, maar een rondgang over het web leert dat de singles en recente optredens veel indruk hebben gemaakt. De band treedt op, of wordt in een adem genoemd, met artiesten als Ekoplekz en Demdike Stare (zie voor beiden GC#101), ook al bands die wortels in de vroege jaren 1980 hebben en de schemer niet schuwen. Wijselijk heeft het label Raime’s debuut EP dan ook recentelijk bijgeperst, en zijn beide platen ook in digitale editie beschikbaar.
Wat er voor Raime in het verschiet ligt is vooralsnog onbekend, maar Blackest Ever Black heeft voor deze maand een derde 12inch aangekondigd, dit keer van Tropic Of Cancer. Een al even schuw gezelschap, dat in 2009 de prachtige 10inch ‘The Dull Age’ uitbracht op Downwards. Een label dat voorheen vooral in UK techno grossierde, maar sinds een paar jaar een onderafdeling heeft voor meer experimentele muziek waarop elektro, drone en, wederom, industriële invloeden de boventoon voeren. Twee aan Downwards verbonden artiesten zijn Engelse techno-grootheden Surgeon en Regis, die samen als British Murder Boys al eerder hun fascinatie voor industrial acts als Whitehouse en Coil botvierden. En het zal dan ook geen toeval zijn dat juist Regis de remix op de b-kant van de tweede Raime-single voor zijn rekening nam.
Maar dit lijkt geen hechte kliek, of muzikale inteelt. Meer gelijkgestemden die elkaar toevallig troffen in hun voorliefde voor muziek uit een andere tijd waarin maatschappelijke crisis vroeg om een passende reactie. En die zo weer in het donker zouden kunnen verdwijnen.