Zelfmoord omdat hij de chronische pijn door een auto-ongeluk niet meer kon verdragen? Of was er meer aan de hand? De onlangs overleden Amerikaanse gitaarvirtuoos Bob Brozman wordt op Wikipedia een ‘instrumental wizard and a walking archive’ genoemd. In 1980 kreeg hij een ernstig ongeluk, waarvan hij vooral op latere leeftijd veel hinder ondervond. Zijn overlijden in april van dit jaar werd er mee in verband gebracht, maar volgens sommigen was er meer aan de hand.
Bob Brozman was iemand die graag over zijn muzikale liefdes vertelde, dat waren met name de Deltablues, gitaren van het merk National en muziek uit Hawaï. Hij deed dat tijdens de vele concerten en workshops die hij over de hele wereld gaf. Zo speelde hij in 2003 op de Music Meeting in Nijmegen, in 2008 in de AB in Brussel en in 2009 tijdens de Tong Tong Fair in Den Haag.
Gonzo (circus)-medewerker Guy Peters herinnert zich het evenement in Brussel nog goed: “Het concert was meteen ook een stukje geschiedenis.” Bob Brozman was dan ook ethnomusicoloog. Hij studeerde muziek in Washington met de nadruk op de geschiedenis van de Deltablues. Hij reisde veel in het zuiden van de Verenigde Staten om er letterlijk de blues te ondervinden en er te spelen. In de jaren 1970 kwam hij in het Californische Santa Cruz terecht, waar hij tijdelijk een straatverbod kreeg omdat hij als straatmuzikant te veel publiek trok. Brozman was echter ook hevig geïnteresseerd in het gebruik van de gitaar in andere culturen. Zo kwam hij in aanraking met muziek uit Hawaï. Hij verzamelde veel 78-toeren platen met Hawaiiaanse muziek waar hij ook compilaties mee samenstelde, onder andere voor Rounder Records.
Daarnaast ontdekte hij op zijn dertiende de gitaren van het merk National, nu nog steeds populair onder roots- en Americanamuzikanten. Zijn collectie National-gitaren was enorm. In 1993 verscheen zijn lijvige boek met de geschiedenis van National. Liefde voor ander muziekculturen deed hem samenwerken met de meest uiteenlopende muzikanten. Zo maakte hij muziek met René Lacaille van het eiland Réunion of met het Griekse Rembetika-gezelschap Kompania. In 2005 maakte hij de cd/dvd ‘Songs Of The Volcano’, als neerslag van twee reizen naar Papoea-Nieuw-Guinea. Daarnaast was hij ook gewoon lid van de jazzband van striptekenaar Robert Crumb.
In 1980 was Bob Brozman betrokken bij een zwaar auto-ongeluk. Hij hield daar een aantal chronische ongemakken aan over. Toen hij op 24 april jongstleden stierf, dacht men in eerste instantie dat hij zelfmoord had gepleegd omdat de chronische pijn niet meer te verdragen was. Echter in de periode vlak na zijn dood verschenen er in de lokale pers, met name de Santa Cruz Weekly, berichten over seksueel misbruik van minderjarigen door Bob Brozman. Vooralsnog gaat het om onbevestigde geruchten, maar het werpt – terecht of onterecht -een grote smet op de unieke muzikale carrière van deze multigitarist.
Bob Brozman over de geschiedenis van de Hawaïaanse gitaar: http://www.youtube.com/watch?v=7C3yytWIIp4
Na-gedachten is een onregelmatige column waarin journalist Oscar Smit zijn persoonlijke herinneringen aan bekende en minder bekende overleden muzikanten deelt. De eerste reeks na-gedachten verscheen in Gonzo (circus) magazine.
Logo: Kees Peerdeman | Ontwerp banner: Mark Lohmann