Sam Shalabi, een van de centrale figuren uit de Montrealse improscene, bracht dit jaar zijn vierde soloalbum uit. Met de titel ‘Music for Arabs‘ maakt hij een lange neus naar zowel Arabische muziekpuristen als de in stereotypen denkende westerse muziekcritici.
Geboren in de Libische hoofdstad Tripoli, verkaste Osama Shalabi aan het einde van de jaren 1960 als vijfjarige met zijn Egyptische ouders naar het gelijknamige hoofdeiland van de Canadese provincie Prince Edward Island. Hoewel de (vooral als gitarist bekende) multi-instrumentalist al een twintiger was toen hij voor het eerst het vaderland van zijn ouders bezocht, voelde hij altijd een sterke band met Egypte en werd Arabische klassieke muziek hem met de paplepel ingegeven. Shalabi heeft dan ook altijd lak gehad aan kritiek van de poortwachters van deze muziektraditie, en maakte zich al op jonge leeftijd het Arabische toonstelsel maqam eigen. Dat combineerde hij met psychedelica en experimentele rock, en maakte zo zijn eigengereide versie van ‘muziek voor Arabieren’.
De Egyptische Canadees is voor geen kleintje vervaard; op de vorig jaar door het Canadese label Los Discos Enfantasmes uitgebrachte dubbele cassette ‘Mindlessness’ stelt hij het Israëlisch-Palestijns conflict en de maatschappelijke positie van de vrouw in het postrevolutionaire Egypte aan de kaak. Aan de vooravond van de eerder dit jaar gehouden Egyptische presidentsverkiezingen licht Shalabi dan ook graag een en ander toe.
Lees het volledige interview in Gonzo (circus) #123