Een bont allegaartje aan nieuw luisterpret, waarbij de rode draad zoek is. Tomas Busser heeft die namelijk weer goed weten te verstoppen: hedendaagse gothic, folksongs, een accordeon-drone, samples, experiment en vrolijke indie-pop. Als vanouds een te gekke muzikale vooruitblik.
1. Arash Akbari
Till It All Falls Down
Fragments of Yearning
Karlrecords
De Iraanse ‘new media’-kunstenaar Arash Akbari bouwt uit field recordings, geluidsexperimenten, manipulatie en dergelijke een immens innemend geluid waarbij verlangen, herinneringen en menselijkheid centraal staan. ‘Fragments of Yearning’ hult zich in een, desondanks, allesomvattende dystopische somberte waar hoop niet meteen staat te glunderen. ‘Till It All Falls Down’ zegt genoeg. Absolute jouw plaat als je van de duisternis houdt.
2. Yikii
Heart Halo 心之光晕
Crimson Poem 深紅之詩
Danse Noire
Yikii creëert een angstige sprookjeswereld, waar geluiden zowel destructief als delicaat zijn. Er wordt hier een eigenaardig wereldje gebouwd, waar oneindige hoeveelheden ideeën in een song worden gepropt, zoals op ‘Heart Halo 心之光晕’ te horen is. ‘Crimson Poem 深紅之詩’ is geïnspireerd op ambient, gabber, post-club, eigentijdse compositie, avant-pop en kinderliedjes. De Chinese zou al twintig releases op haar naam hebben maar zegt zelf op dit album eindelijk het juiste geluidenpalet gevonden te hebben dat het best haar muzikale onderwereld kleurt. Gutsende vrolijkheid, maar we bibberen alvast bij de gothic-elementen die ze binnenbrengt.
3. The Body & BIG|BRAVE
Oh Sinner
Leaving None But Small Birds
Thrill Jockey
Geen kat had verwacht dat een samenwerking tussen The Body en BIG|BRAVE zou klinken als ‘Leaving None But Small Birds’. De twee bands die hun liefde voor luid en dissonant nauwelijks verbergen, hebben zich op deze samenwerking laten inspireren door oude Canadese, Appalachen en Engelse folksongs waarbij de zinnen werden gereconstrueerd om de belevenissen van voornamelijk gemarginaliseerde personages te benadrukken. Een thema dat allen nauw aan het hart ligt. Robin Wattie heeft zelden zo fragiel geklonken. The Body zelden zo ingetogen, terwijl Mathieu Ball zijn gitaarspel minutieus herhaalt, hypnotiserend en bevreemdend.
4. Naaljos Ljom
Uppstaden
Naaljos Ljom
Motvind Records
Al eerder op de planken gestaan hebbend als MoHa! en Ultralyd, hebben Anders S. Hana en Morten Joh nu een nieuwe gedaante aangenomen: ‘Naaljos Ljom’. Aanleiding hiervoor is hun recente duik in de wereld van de Noorse folkmuziek. Voor de reeks ‘Perspektiv på norsk folkemusikk’ zijn de twee uitgenodigd om een hernieuwde blik op de folktraditie te werpen. Het duo legt daarbij vooral nadruk op het dansbare element dat het genre traditioneel gezien altijd al eigen is geweest. Ze gebruiken daarvoor onder meer een mondharp, een langeleik (een droneciter) en violen, en injecteren dat met een flinke dosis elektronica. Een interessant initiatief van Motvind, met een opzwepende en vrolijkmakende uitvoering.
5. Mephisto Halabi
Rana Ransom Dance Floor Crasher
The Arabic Room
Unrock
De in Philadelphia werkzame muzikant Julius Masri verklankt zijn herinneringen aan het Tripoli van de jaren 1980, de stad waarin hij werd geboren. Het rumoerig getoeter roept al vlug het beeld op van een benauwende, volle winkelstraat waardoorheen je je een weg moet zien te banen: je hebt iets dringend nodig, maar de winkels sluiten bijna, je probeert nog vlug over te steken maar auto na auto rijdt je telkens weer van je sokken. Het is haast om hoofdpijn van te krijgen. Maar dat is precies de bedoeling. Er wordt een beeld geschetst. De track komt tot leven. Het ruwe, ritmische gebeuk en het bijgaande jengelende, zich herhalende melodietje dat aan die geluidsfragmenten is toegevoegd, vieren die stadse kakofonie.
6. LLNN
Desecrator
Unmaker
Pelagic Records
Griebels! Er is iets goed mis in Denemarken. Althans, dat moet haast wel. Waarom zouden ze bij LLNN anders zo angstaanjagend schreeuwen? Vanwaar zouden hun gitaren zo gieren en klinken er zulke gepijnigde klappen? Wij zijn in ieder geval behoorlijk onder de indruk van het nieuwe, overdonderende album van deze veelbelovende metalband. Denemarken, brrrr…
7. Midori Hirano
Collapsing Planet
Soniscope
Dauw
Het Gentse label Dauw staat, met eerdere sterke releases van onder meer Stijn Hüwels en Dylan Henner, garant voor mooie, sfeervolle elektronica, soundscapes en ambient. Niet verwonderlijk dan ook dat pianiste en componiste Midori Hirano haar weg naar het label vindt. Ditmaal met langgerekte vioolpartijen, begeleid door spaarzame piano. Het lied mag dan wel over een ‘Collapsing Planet’ gaan, maar dan alsof je er van een afstandje gelaten naar staat te kijken.
8. Space Afrika
B£E ft. Blackhaine
Honest Labour
Dais
Als de prangende, rauwe verses van gastmuzikant Blackhaine je niet al hebben overvallen, dan zullen de aanzwellende, warme strijkpartijen halverwege Space Afrika’s nieuwe track ‘B£E’ dat wel doen. Waar het duo van de uit Manchester afkomstige Joshua Inyang en Joshua Reid vroeger nog wel eens de neiging had om op muzikaal vlak wat abstract te werk te gaan, kruipt de nieuwe output van het duo steeds vaker en sneller onder de huid. Broeierige plaat en dito lied.
9. Gagi Petrovic
Reminders Reinterpreted
Choosing Freedom
Moving Furniture Records
Gagi Petrovic ontwikkelde een eigen instrument om zijn muzikale experimenten klank te geven. Deze GEST registreert handbewegingen en licht. Geniaal om te zien. Maar ook op plaat niet te versmaden. Met ‘Reminders Reinterpreted’, de afsluiter van het intense ‘Choosing Freedom’, brengt Petrovic een ingetogen aan klassieke muziek herinnerende track. Een verbluffende song waarop hij lijkt te experimenteren met duidelijk afgelijnd klassiek liedmateriaal. Elektroakoestische elektronica noemen we dit niet meer. Een buitenbeentje weliswaar.
10. Walt McClements
Naked (A Showing Of Scars)
A Hole in the Fence
American Dreams
Weinig doet vermoeden dat accordeonspeler Walt McClements nog niet zo lang geleden pas drone en ambient ontdekte. Muzikaal opgegroeid in een punk- en indie-milieu, groot geworden in wat hij ‘verborgen werelden’ noemt: underground communities, train hopping en gay cruising. Op zoek naar zijn plaats in het universum. Op de tast. Het tikje sluimerend licht op ‘Naked (A Showing Of Scars)’ toont dat Walt McClements kan dansen, tussen de wanhoop en extase. Of hoe je in de duisternis steeds het wonder vindt.
11. caro♡
sad song 77
Heartbeats/Heartbreaks
PC Music
Onmiskenbaar heeft PC Music een stempel op de hedendaagse popmuziek gedrukt, van hyperactieve bubblegum bass tot aan zwoelere nineties-nostalgie. De in Frankrijk opgegroeide caro♡, eerder bekend van neoshoegazeband Planet1999, valt in de tweede groep in te delen. Een mooi liefdesliedje waarbij vooral opvalt hoe de lome beat (een hartslag!) en de warme synthmelodieën de perfecte inbedding vormen voor caro♡’s zangpartij.
12. audiobooks
LaLaLa It’s The Good Life
Astro Tough
Heavenly Recordings
Vrolijk indiepopduo, zoals er af en toe tevoorschijn komen. Zelf schrijven ze vrolijk, wild, boos, krachtig, hilarisch, gemeen, kwetsbaar en intens te zijn. Klopt perfect. Dit Britse tweetal, bestaande uit producer Wrench en zanger/kunstenaar Ling, brengt aanstekelijke synthpopknallers waarbij vooral de vocale capriolen van Ling in het oog springen. Rauw, agressief, teder en hilarisch. Ontwapenend charmant.
13. Orquesta del Tiempo Perdido
Dos o tres cervezas
Traantjes
Astral Editions
Jeroen Kimman brengt de Nederlandse jazzscene bijeen voor zijn nieuwe plaat ‘Traantjes’: liefst 21 gastmuzikanten doen mee aan zijn feestelijke, naar exotica en Zuid-Amerikaanse folk uitspattende liedjes. Vooral van ‘Dos o tres cervezas’ raken we bedwelmd: de puffende tuba, de oververhitte stemsnippet (als van een rodeocommentator), de olijke panfluit en de zwalkende gitaar, komen bijeen in een aanstekelijke speelsheid, maar zonder té melig te worden: los van het feestelijke aspect, is de melodielijn in het refrein ook emotioneel en meeslepend. Wij nemen er nog twee. Of drie.